"Mijn onderzoeksonderwerp gaat over Fragmentgebaseerde ontdekking van medicijnen. Dat betekent dat je nieuwe medicijnen probeert te ontdekken door kleinere chemicaliën te gebruiken. We gebruiken dit als uitgangspunt om te kijken of je chemicaliën kunt vinden die zich binden aan het eiwit. Meestal gaat het hier om erg platte en grote moleculen, dus bij mijn PhD lag de focus op het maken van kleinere moleculen die meer driedimensionaal zijn. Omdat het minder gebruikt wordt binnen ons vakgebied, richten we ons bij het onderzoek op een ring met vier ringen (cyclobutaan).
Rome is niet in één dag gebouwd
De titel van mijn proefschrift is 'Design and Synthesis of (3D) Cyclobutane Fragments for Use in Fragment-Based Drug Discovery'. Bij het doen van een onderzoek werk je over het algemeen met dezelfde opzet: je bevindt je aan de rand van wat er bekend is binnen de wetenschap, en je doel is om de grenzen een klein beetje te verleggen. Je zoekt dus naar een niche, of iets wat nog niet is beschreven. Dit kan iets zijn waarvan je hebt gemerkt dat het ontbreekt en dat er dus een nuttig hulpmiddel of verbetering nodig is voor de al bestaande methoden en procedures. Over het algemeen heb je een hypothese en ontwerp je experimenten om die hypothese te testen. Naarmate je gegevens verzameld om je theorie te bewijzen (of te weerleggen, het kan natuurlijk beide kanten op werken!), breid je die uit om te zien hoe breed ze van toepassing kan zijn. Dat betekent dat je je verschillende experimenten heel zorgvuldig moet uitvoeren. Dat houdt in dat je de juiste controles uitvoert afgezet tegen de juiste referenties en dat je ervoor zorgt dat je een grondige scope hebt. Daarnaast is het belangrijk om met een goede softwareprogramma te werken. Vervolgens ga je je ideeën uitwerken en ga je kijken hoe ver je hierin kunt gaan - dit noemen we een onderzoekslijn en je specifieke expertise. Wachten tot je grote hoeveelheden gegevens en verhalen hebt verzameld zodat je die in één keer kunt publiceren is natuurlijk niet het meest efficiënt. Je wil je werk namelijk zo snel mogelijk delen met de buitenwereld zodat mensen er kennis van kunnen nemen. In termen van het schrijven van een proefschrift vormen je publicaties afzonderlijke verhalen en afzonderlijke hoofdstukken. Hoe het proces van het schrijven van het proefschrift en je publicaties eruit ziet verschilt natuurlijk voor iedereen. Maar mijn advies is om gedisciplineerd met jezelf en je tijd om moet gaan. Je moet kleine behapbare doelen stellen, in plaats van simpelweg de taak 'schrijf een volledige proefschrift' op je to-do lijst te hebben staan. Op die manier lijkt het schrijven van je proefschrift een minder zware opgave. Rome is niet in één dag gebouwd en je proefschift hoef je ook niet in één dag te schrijven."
Heel veel hoogtepunten
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op mijn promotietraject. De stress valt pas van je schouders af wanneer je je gedrukte proefschrift in handen hebt. Je bent dan vooral blij dat je het hebt gehaald. Mijn promotietraject heb ik niet zonder tegenslagen en worstelingen doorlopen. Maar gelukkig waren ook heel veel hoogtepunten. Zo kreeg ik de kans om te reizen voor workshops, een sterk netwerk op te bouwen binnen mijn vakgebied, verschillende onderzoekspapers te publiceren en heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Ook heb ik onder meer op het gebied van supervisie-/management-/tijdmanagement-/technische heel veel vaardigheden op gedaan. Ik kijk uit naar mijn mijn verdediging op 30 juni, maar ik ben ook wel een beetje nerveus. Ik verlang dan ook naar het moment dat alle zenuwen omtrent mijn promotie voorgoed voorbij zijn.
Momenteel werk ik bij het spin-out bedrijf van de VU, Incircular B.V. Ik doe hier kennis op op een iets ander vakgebied dan dat van mijzelf. Ik ben de afgelopen jaren veel meer uit mijn schulp gekropen. Zo heb ik ontdekt dat ik het leuk vind om interactie te hebben met anderen. Dus een meer mensgerichte functie zie ik in de toekomst ook wel zitten."