Sorry! The information you are looking for is only available in Dutch.
Deze opleiding is opgeslagen in Mijn Studiekeuze.
Er is iets fout gegaan bij het uitvoeren van het verzoek.
Er is iets fout gegaan bij het uitvoeren van het verzoek.

Zo beleefden coassistenten de coronacrisis

14 oktober 2021
Van de ene op de andere dag moesten geneeskundestudenten vanwege de pandemie hun werk als coassistent neerleggen. Een groot, onverhoopt gat in hun studieprogramma. Ga je dan in een verpleeghuis bijspringen? Of ontwikkel je je creatieve talenten? De studenten bundelden hun uiteenlopende en vaak aangrijpende ervaringen uit die periode in een boek.

AD VALVAS - Op 13 maart 2020 werd landelijk besloten de coschappen te staken uit angst voor het oprukkende coronavirus. Zo moest ook VU-student Bas Verkaik die dag het ziekenhuis verlaten. ‘Als ik naar huis ga, twijfel ik of ik mijn spullen mee moet nemen. Zo erg zal het niet worden, toch?’ schrijft hij in zijn verslag. De volgende dag is het hoge woord eruit: ze zullen ‘tot nader order’ niet terugkeren. Hij spreekt af met de andere coassistenten in een café. Op dat moment maken ze zich vooral zorgen over of de toets van die dag nog wel doorgaat.

Een groot, onverhoopt gat

Het stopzetten van de coschappen betekent een groot, onverhoopt gat in het programma van de studenten. Om niet stil te zitten, zoeken veel van hen naar nieuwe manieren om invulling te geven aan hun medische loopbaan. Zo gaat de een werken in een verpleeghuis, de ander bij de GGD of in een daklozenopvang. De plotselinge extra uren worden door sommigen ook ingezet voor persoonlijke ontwikkeling of creatieve uitingen, zoals geneeskundestudent Eva Heeling doet met haar medische podcast.

De studenten nemen de lezer mee in hun persoonlijke ervaring met het coronavirus. Ook zij kampen met coronakilo’s, en met hun neus op de zorg is het moeilijk zich geen zorgen te maken over naasten. In het ziekenhuis verzorgen ze – in maanpakken gestoken – mensen op hun sterfbed die geen afscheid kunnen nemen van naasten, na hun dienst fietsen ze naar huis door parken die gevuld zijn met mensen die lijken te doen alsof er niks aan de hand is. Dat wringt.

Zelfzorg

Voor de een laat deze periode zien dat ze op de juiste plek zitten, sommigen zijn er zelfs van overtuigd dat de crisis hen een betere dokter heeft gemaakt, anderen twijfelen of ze de stress wel aan zullen kunnen als volwaardig arts. Allemaal lijken ze het erover eens: om een goede arts te kunnen zijn voor anderen, moet je toch ook goed voor jezelf zorgen.

Het boek is een samenwerking van Amsterdam UMC en de geneeskundefaculteit van de UvA en is in printvorm gereserveerd voor geneeskundestudenten, maar hier online te lezen.