Symptomen van het autismespectrumstoornis die van buitenaf te zien zijn, kunnen toch worden verbogen door symptomen van 'attention-deficit / hyperactivity disorder', oftewel ADHD. Onderzoeker Vasiliki Kentrou legt uit hoe dit kan leiden tot een latere diagnose van autisme, of zelfs een misdiagnose van ADHD: "Autistische kinderen kunnen overactief of verstorend zijn wanneer ze met andere kinderen spelen, wat opgemerkt kan worden door de leraren en ouders. Maar het kan zo zijn dat ze zich alleen gaan focussen op het gedrag dat ze kunnen waarnemen, in plaats van te onderzoeken of autisme de onderliggende stoornis is."
De onderzoekers wilden onderzoeken of mensen die eerst al een ADHD-diagnose hadden, een andere leeftijd hadden bij hun autisme-diagnose dan mensen die alleen een autisme-diagnose hebben. Het onderzoek heeft data van meer dan duizend kinderen met autisme gebruikt, dat al verzameld was door eerdere vragenlijsten van het NAR. Kinderen en tieners met een aanvankelijke ADHD-diagnose ontvingen een autisme-diagnose gemiddeld 1,8 jaar later dan kinderen met alleen een autisme-diagnose.
De onderzoekers onderzochten ook of het geslacht van het kind invloed had op deze diagnose-uitstel. Jongens met een ADHD-diagnose kregen een autisme-diagnose gemiddeld 1,5 jaar later. Meisjes met een ADHD-diagnose keregen een autisme-diagnose gemiddeld 2,6 jaar later. "Heel veel diagnostische instrumenten zijn voornamelijk ontwikkeld op basis van jongens," legt Kentrou uit. "Maar jongens en meisjes vertonen autisme ietsje anders. Jongens kunnen alleen zitten of niet veel met andere kinderen omgaan. Maar meisjes kunnen proberen om contact met anderen te leggen. Leraren, die hun van autisme baseren op onderzoek dat voornamelijk op jongens is gedaan, zien dit wellicht als normaal gedrag, zelfs al lukt het meisje het niet om het contact te leggen."
Kentrou pleit dat het screenen van autisme de observatie van meedere personen moet meerekenen, om mogelijke kenmerken van autisme bij kinderen en tieners met een ADHD-diagnose zo nauwkeurig mogelijk te beoordelen: "Het is belangrijk om niet louter te rekenen op één dokter, maar om de evaluatie van andere dokters en mensen die bij het kind betrokken zijn mee te nemen. Verder is het belangrijk om de bewezen diagnostische instrumenten te gebruiken en door te ontwikkelen. Artsen moeten zich op de hoogte blijven van nieuwe bevindingen over hoe autisme zich presenteert bij zowel kinderen als volwassenen."
