Sharda, sinds 1 mei ben je de Chief Diversity Officer aan de VU: hoe gaat het met je?
“Het gaat heel goed met mij en ik ben lekker aan de slag als CDO. De VU is voor mij vertrouwd terrein. Ik heb het in verschillende rollen meegemaakt – van promovendus in de jaren negentig tot hoogleraar Hindoe-spiritualiteit en Samenleving de afgelopen vijf jaar – en nu als CDO kijk ik er weer met een nieuwe bril naar. Dat maakt het voor mij alleen maar interessanter.
Voor mij had diversiteit altijd al een bepaalde betekenis, maar als CDO zie ik nu hoe breed het eigenlijk is: van religie, taal en cultuur tot gender, sociale achtergronden, leerstijlen, seksuele oriëntatie, neurodiversiteit en meer. Wat ik hier vooral zo interessant aan vind, is hoe mensen vanuit verschillende perspectieven naar zichzelf, hun werk en de wereld om hen heen kijken.”
Het was een bewogen jaar, zowel wereldwijd als binnen het universitaire landschap. Wat heeft het je geleerd?
“Het was zeker een bewogen jaar. Het heeft me weer laten zien hoe sterk we allemaal met elkaar verbonden zijn. Wat er elders in de wereld gebeurt, zelfs duizenden kilometers verderop, wordt hier persoonlijk gevoeld door veel van onze studenten en collega's. Of het nu gaat om grote sportevenementen, tragische oorlogen of politieke veranderingen. Voor het delen van blijdschap en verdriet zoeken we elkaar op. Omdat we elkaar nodig hebben.
“En dat mogen we niet onderschatten. De universiteit is meer dan alleen een plek waar mensen samenkomen om kennis te vergaren, in welke vorm of met welk doel dan ook. We zijn hier niet alleen studenten of medewerkers, maar complete mensen. En voor velen voelt de universiteit als een thuis.
“Dit jaar heeft me ook laten zien dat diversiteit en inclusie vaak beladen thema’s zijn. Het is wel inspirerend om te zien hoe de VU-onderwijscommunity vanuit verschillende aanpakken werkt om deze thema’s als krachtige instrumenten voor leren in te zetten, zoals met de Mixed Classroom en de A Broader Mind-initiatieven.”
Wat is een moment dat je echt is bijgebleven?
“De gewelddadigheden op universiteiten, vooral aan de Universiteit van Amsterdam (UvA), raakten me diep. Ik heb zelf twee studies aan de UvA gedaan en het was mijn eerste werkgever in Nederland. Toen ik als jonge studente uit Suriname kwam, zat ik binnen een paar dagen al in de collegebanken. Dus voor mij voelde de universiteit altijd als een heilige plek, omdat kennis iets bijzonders is. En het is niet voor iedereen weggelegd om te mogen studeren. Generaties voor ons hebben veel gedaan en opgeofferd zodat wij deze kans hebben. Dus als er geweld plaatsvindt op zo’n plek, doet dat pijn.
“Iedereen had zijn eigen idee over wat verantwoordelijkheid betekent en keek vanuit zijn eigen perspectief. Mogen we verwachten dat iedereen een identiek perspectief deelt? Dat voelt niet eerlijk. Een universiteit is juist een plek waar we streven naar ruimte voor verschillende perspectieven, omdat dat kritisch denken en kennisontwikkeling bevordert. Het gaat erom dat we beter begrijpen vanuit welk perspectief iemand kijkt. Ik hoop dat we die zoektocht naar ruimte voor diversiteit in denken blijven voortzetten.”
