De bevolking vergrijst en daardoor stijgt de druk op de zorg: meer mensen worden ouder, terwijl de middelen beperkt zijn. De VU-sociologen onderzochten of ouderen, met name lager opgeleide ouderen, nog de zorg krijgen die zij nodig hebben. ”Ze krijgen hun zorg vooral van de overheid. Maar als de middelen schaarser worden, kun je je afvragen of ze in de toekomst nog zorg zullen krijgen, of dat ze zorg van hun familie nodig zullen hebben,” aldus hoofdonderzoeker Jens Abbing.
Abbing en zijn collega’s onderzochten in hoeverre mensen uit verschillende opleidingsniveaus gebruik maakten van mantelzorg, zorg vanuit de gemeente en particuliere zorg. Ook onderzochten zij in hoeverre dit gebruik in de loop de jaren is veranderd. Hiervoor gebruikten zij de gegevens van de LASA-studie, een langlopend onderzoek waarin ouderen over een langere periode worden geïnterviewd. De onderzoekers keken naar gegevens van de afgelopen drie decennia, van mensen tussen 65 en 85 jaar die zelfstandig woonden.
De sociologen laten zien dat lager opgeleide ouderen over de jaren heen evenveel gebruik hebben gemaakt van mantelzorg en zorg van de overheid. Daartegenover maken hoger opgeleide ouderen veel minder gebruik van zorg van de overheid. Abbing zegt dat de verklaring ligt in het feit dat zij eerder voor particuliere zorg kiezen, onder andere om hun familie de zorgdruk te besparen: “Bovendien kun je dan ook bepalen hoeveel zorg je krijgt. Als je zorg van de overheid krijgt, wordt voor jou bepaald hoeveel zorg je ontvangt.”
De onderzoekers pleiten ervoor dat de overheid blijvend in de gaten moet houden of alle ouderen wel toegang hebben tot de zorg. Hoewel langdurige zorg vanuit de gemeente tot op heden nog toegankelijk blijft, kan dat op de lange termijn veranderen. Als lager opgeleide ouderen hierdoor meer op mantelzorg moeten rekenen, kunnen er volgens Abbing problemen ontstaan: "Families kunnen overbelast raken. Hierdoor kan de kwaliteit van de zorg afnemen en kan de relatie met hun naasten achteruit gaan."
