Fragment uit: ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar.
‘Het ‘integratieperspectief’ zocht naar overeenkomsten tussen de leden van organisaties, het ‘diffentiatieperspectief’ beschreef de onvermijdelijke verschillen en tegenstellingen in organisaties en het ‘fragmentatieperspectief’ leerde dat organisaties niet gekenmerkt worden door strakke lijnen en grenzen, maar bestaan uit diverse clusters en netwerken.
Alleen wie organisaties vanuit alle drie de perspectieven bekeek, kon volgens Martin goed en kritisch inzicht in organisaties verwerven. Vooral kritisch inzicht: Martin was gebeten op het ‘dominante integratieperspectief’, waarin moderne managers hun medewerkers probeerden te dwingen naar hun pijpen te laten dansen. De laatste jaren zocht Martin steeds meer een uitweg in het ‘fragmentatieperspectief’: een organisatie zou meer ruimte moeten bieden aan verschillende belangengroepen in organisaties – en aan uiteenlopende wetenschappelijke opvattingen in de academische wereld. Want universiteiten mochten zich in de warme belangstelling verheugen van Martin. De tempel der wetenschap zou niet almaar kennis vermeerderen, maar beheerst worden door verscheidene, naast elkaar staande paradigma’s die niet zelden met elkaar in strijd waren.
Door organisaties te bekijken vanuit het ‘fragmentatieperspectief’, hoopte Martin ruimte te scheppen voor minderheden (vrouwen, allochtonen) die dikwijls ondergesneeuwd raakten in door mannen gedomineerde organisaties. Na het duistere proza waarmee Dahles-Schnetzinger de betekenis van Joanne Martin probeerde aan te prijzen, was haar conclusie verrassend helder: ‘Inspirerend, vernieuwend en betrokken zijn de termen die bij uitstek op haar van toepassing zijn. Het stimulerende effect van haar publicaties op het brede domein van de organisatiewetenschappen, het gezag dat haar werk in korte tijd veroverde, en de prijzen die zij de afgelopen jaren ontving voor haar onderzoek- en onderwijsprestaties maken dat zij met recht wordt opgenomen in de galerij van eredoctores van de Vrije Universiteit.’
Lees de volledige tekst over het eredoctoraat voor Joanne Martin in ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar
