Traditionele licentie vs. Open licentie
In het traditionele (Closed Access) publiceren wordt een contract afgesloten waarmee het auteursrecht overgedragen wordt aan de uitgever. De uitgever deelt een publicatie vervolgens onder haar eigen licentie. Dit beperkt gebruikers in het toegang krijgen tot en gebruik kunnen maken van een publicatie, tenzij een geldbedrag wordt betaald aan de partij met het auteursrecht: in dit geval de uitgever.
Bij Open Access publiceren wordt doorgaans gebruik gemaakt van een open licentie. Hierin staat vastgelegd dat de auteur het auteursrecht behoudt en anderen het recht geeft de publicatie te lezen, delen en gebruiken. Hoe de publicatie precies gebruikt mag worden, hangt af van de soort open licentie die je kiest.
Creative Commons licenties
Creative Commons heeft een aantal standaard licenties ontwikkelt, waarmee de manier van gebruik van een Open Access publicatie is vastgelegd.
Het is ook mogelijk een combinatie van de eigenschappen te maken. Zo bestaat er ook een CC BY-NC-ND licentie (geen afgeleiden en geen commercieel gebruik) of CC-BY-NC-SA (geen commercieel gebruik en gelijk delen). Wanneer je helemaal geen auteursrecht wilt behouden over je werk, kun je er voor kiezen een CC0 licentie af te sluiten. Met deze licentie maakt het werk deel uit van het publiek domein.
Welke licentie raadt de VU aan?
De VU raadt de licentie aan die het meest open gebruik toestaat, de CC-BY licentie, omdat hiermee de impact van je werk het grootst is. Vaak beperkt de uitgever de keuze uit CC-licenties. Zo bieden ze soms alleen de mogelijkheid tot CC-BY, CC-BY-NC en CC-BY-NC-ND aan.
Onderzoeksfinanciers
Houd er ook rekening mee dat je onderzoeksfinancier een specifiek beleid kan hebben met betrekking tot CC-licenties en het behoud van auteursrecht. Raadpleeg hiervoor de pagina Richtlijnen Onderzoeksfinanciers.
