Meer dan 800 personen hadden zich aangemeld voor de Dies Natalis. De aanwezigen in de Aula werden verwelkomd met beelden van schimmelnetwerken, scholen vissen, zwermen vogels en mierenkolonies, op de maat van Stravinsky's Le Sacre du Printemps (‘het openbarsten van de aarde’). De centrale vraag tijdens de Dies was of zulke netwerken als metafoor kunnen dienen voor de netwerken binnen onze universitaire gemeenschap.
Diesrede door Toby Kiers
Kersverse Spinozapremiewinnaar Toby Kiers hield de Diesrede. Ze sprak over ondergrondse schimmelnetwerken en haar ‘Society for the Protection of the Underground Networks’. Als geen ander is zij in staat om het belang van deze, op het eerste oog verborgen, schimmelnetwerken te laten zien. Ze toonde hoe deze netwerken zich organiseren volgens principes die ook in de economie gangbaar zijn: de schimmels bewegen zich naar plekken waar veel vraag is naar hun voedingsstoffen en doen vervolgens aan ‘ruilhandel’ met bijvoorbeeld bomen. Voor Toby is een netwerk meer dan de som der delen: elk van de onderdelen van de netwerken die ze onderzoekt heeft bepaalde kwaliteiten die in samenwerking met elkaar hun doelen kunnen bereiken.
Eredoctoraat voor Tima Bansal
Tima Bansal ontving tijdens deze Dies het eredoctoraat van de School of Business and Economics uit handen van erepromotoren Hans Berends en Mirella Kleijnen, en decaan Arjen van Witteloostuijn. Haar verhaal viel, net als dat van Toby, op door de heldere en krachtige boodschap: geen jargon, maar sterke beeldspraak die de aandacht vasthield. Zo schetste ze het beeld van zichzelf in een hot air balloon met de CEO’s van grote bedrijven om, als gelijkwaardige partner, de duurzame netwerken tussen de wetenschap en het bedrijfsleven te vormen.
