Datum: 15 december 2025
Wat is uw vakgebied en welk aspect daarvan vindt u het leukst?
Ik ben in 1988 afgestudeerd aan de Rijksuniversiteit Utrecht, waar ik zowel rechten als filosofie heb gestudeerd. Uiteindelijk koos ik voor de geschiedenis van de nieuwere wijsbegeerte, de filosofie vanaf de renaissance tot nu. Wat mij daarin fascineert, is dat het denken zich voortdurend ontwikkelt. Filosofie is geen statisch geheel; ideeën veranderen door de eeuwen heen. Als je teksten uit verschillende periodes bestudeert, zie je hoe radicaal anders er over dezelfde thema’s wordt gedacht. Dat maakt het spannend en inspirerend. Zelfs alledaagse dingen, zoals een spijkerbroek, hebben een conceptuele achtergrond die door de tijd heen evolueert. Hetzelfde geldt voor grote vragen zoals: wat is een goed leven? Wat is goed handelen? Over zulke vragen is in de loop van de geschiedenis heel verschillend gedacht, en dat proces van verandering vind ik bijzonder boeiend.
Hoe is uw interesse voor dit onderwerp ontstaan?
Mijn jeugd was internationaal: ik woonde in verschillende Europese landen en bezocht uiteindelijk de Europese School in Brussel. Daar zat ik op de Nederlandstalige afdeling, maar het onderwijs was sterk op Franse leest geschoeid. In die school kon je filosofie als eindexamenvak kiezen, en dat heb ik gedaan. Na mijn eindexamen nam ik een gap year en maakte wat omzwervingen, maar uiteindelijk riep de filosofie mij terug. Ik was er als scholier goed in geweest, en het lag voor de hand om het te gaan studeren. Dat heb ik met veel plezier gedaan.
Hoe deelt u die passie met uw cursisten?
Het denken staat niet stil, en dat wil ik laten zien in mijn cursussen. Vorig jaar gaf ik een cursus over vriendschap, een concreet thema waarover in de loop van de geschiedenis heel divers is gedacht. In januari volgt een cursus over emoties. Emoties zijn een geweldig onderwerp: iedereen heeft ze, maar weinig mensen denken erover na. Tijdens een etentje zei een cardioloog tegen mij: ‘Emoties? Daar kun je toch niet over nadenken, die heb je gewoon?’ Dat is precies het punt: je hebt emoties, maar je kunt er ook op reflecteren. Die reflectie onderscheidt ons van dieren en maakt filosofie zo waardevol. Het geeft mij passie om die kennis over te dragen en mensen te laten ervaren dat denken over emoties hun bewustzijn verrijkt.
Waarom bent u begonnen met lesgeven aan volwassenen?
Ik begon in het middelbaar onderwijs en gaf les aan volwassenen die hun eindexamen wilden herkansen. Van daaruit was de stap naar oudere cursisten logisch. Het geeft veel voldoening, omdat zij hun levenservaring meenemen en theorie toetsen aan hun eigen ervaringen. Dat zorgt voor rijke, avontuurlijke discussies en een sterke interactie. In mijn cursus over vriendschap kwamen bijvoorbeeld veel persoonlijke verhalen en emoties naar boven, wat de inhoud enorm waardevol maakte.
Welke rol ziet u voor volwasseneneducatie?
Een leven lang leren is tegenwoordig een veelgehoorde term, maar het is belangrijker dan ooit. Tegenwoordig ligt de nadruk op lichamelijk fit blijven, maar mentaal fit blijven is minstens zo belangrijk. Filosofie helpt daarbij, omdat het je aannames bevraagt en je mentaal lenig en empathisch maakt. Het draagt bij aan respect en interesse voor elkaars standpunten. Niet alleen het lichaam, maar ook de geest moet in beweging blijven. Door te blijven leren, blijf je nieuwsgierig en open, en dat is essentieel in een complexe samenleving.
Kunt u iets vertellen over uw volgende cursus?
De cursus gaat over de filosofie van emoties. We hebben allemaal emoties, maar denken er weinig over na. In de cursus bespreken we basisemoties zoals woede, trots en angst. Door erover te reflecteren kun je afstand nemen en beter begrijpen waarom je iets voelt. Emoties zijn belangrijk, maar geen argument in discussies. Dat inzicht wil ik cursisten meegeven. Onze cultuur wordt vaak een ‘emo-cultuur’ genoemd, waarin emoties op televisie en sociale media breed worden uitgemeten. Maar een emotie is geen reden om een besluit te nemen; het is een waardebepalende reactie, geen argument. Dat onderscheid is cruciaal.
Is er iets waar u zelf nog over zou willen leren?
Ja, ik onderzoek momenteel het onderwerp verveling. Vaak zien we verveling negatief, maar ik wil weten of het ook een positieve waarde kan hebben. Kun je je ‘lekker’ vervelen, en brengt dat iets? Daarnaast volg ik zelf cursussen bij HOVO, zoals een reeks over de Israël-Palestina kwestie. Dat deed ik om mijn dochter een beter antwoord te kunnen geven op haar vragen. Het bleek complexer dan gedacht, maar de cursus bracht mij veel inzicht. Niet alleen ben ik enthousiast als docent, maar ook als cursist.
