Uit: ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar
‘Kruyt werd geboren te Mojowarno in Nederlands-Indië. Ze stamde uit een geslacht van zendelingen, die vooral op Oost Java werkzaam waren. Haar moeder was bovendien de eerste vrouwelijke zendingsarts in dat gebied. Sophia Kruyt trad in de voetsporen van haar moeder. Daar zag het niet onmiddellijk naar uit. Ze studeerde in Utrecht farmacie en werkte na haar terugkeer naar Indië als apotheker. Het bloed kroop echter waar het niet gaan kon: in haar vrije tijd studeerde ze geneeskunde. Ze werd tijdens de oorlog gevangen gezet en raakte onder de bekoring van de onafhankelijkheidsbeweging. Zo zelfs, dat ze in 1946 de Indonesische nationaliteit aannam.
Als arts specialiseerde Kruyt zich in gynaecologie. Haar verloskundige kliniek combineerde ze met de zorg voor baby’s en kleuters. Ze riep ook een stichting voor Gezinswelzijn in het leven die zich bekommerde om het welzijn van overbelaste moeders, werkloze vaders en verwaarloosde kinderen. In de overwegend islamitische wereld, zo vermeldt het curriculum vitae dat de Vrije Universiteit in 1980 opstelde, stuitte haar optreden op wantrouwen en leefde vrees voor (verdere) verspreiding van het christendom. De dictatuur van generaal Soeharto, die de islam er met ijzeren vuist onder hield, had minder moeite met haar werk: op Oost Java ontving ze op Onafhankelijkheidsdag (17 augustus) 1977 een oorkonde voor haar inzet voor ‘volk en gezinswelzijn’.
Kruyt toonde zich blij verrast met de toekenning. Ze schreef eerlijk de VU alleen uit verhalen van vrienden te kennen, maar voelde zich desondanks geen vreemde in dit Jeruzalem. Al even eerlijk was de eerste zin van haar publicatielijst: ‘op wetenschappelijk gebied geen’.
Lees de volledige tekst over het eredoctoraat voor Sophia Kruyt in ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar