Fragment uit ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar
‘Hij was allereerst een gerespecteerd literatuurwetenschapper, die zijn doctoraal behaalde in Cambridge en promoveerde in Denver. Maar bovenal genoot hij literaire faam als auteur van Afrikaanse poëzie, essays, korte verhalen en novellen. Vooral met zijn in 1983 verschenen bundel Fools and other stories timmerde hij aan de weg. Met die bundel viel Ndebele in de prijzen. Enkele jaren later, in 1987, werd hij gekozen tot president van het Congres van Zuid-Afrikaanse schrijvers. Voldoende reden, zou je zeggen, hem een eredoctoraat in de letteren te geven. En toch kreeg Ndebele aan de Vrije Universiteit een eredoctoraat in de rechtsgeleerdheid.
Dat zat zo. Ndebele was ten tijde van zijn literaire doorbraak een banneling in het ‘thuisland’ Lesotho. Een aanbod door de universiteit van Kaapstad om hoogleraar Engelse taal- en letterkunde te worden, kon hij niet aannemen aangezien hem een werkvergunning werd geweigerd door het toen nog regerende blanke apartheidsregime. Na de afschaffing van de apartheid lagen de banen voor hem voor het oprapen. Ndebele kon hoogleraar worden aan de universiteit van Witwatersrand in Johannesburg, hij kon aan de universiteit van Westkaap zelfs vice-rector worden. Maar Ndebele koos ervoor de zwarte universiteit van het Noorden, gelegen in Noord-Transvaal, te leiden.
Het was die keuze, die de Faculteit der Rechtsgeleerdheid in de persoon van prof. mr. E.J.H. Schrage, hoogleraar Romeins Recht, motiveerde tot een eredoctoraat. ‘Een eredoctoraat voor Ndebele is een internationale erkenning, dat constructief meewerken aan de vormgeving van het nieuwe Zuid Afrika steun verdient. Zo zal dat eredoctoraat niet alleen in Transvaal, maar in geheel Zuid Afrika ook ervaren worden als een steun in de rug van hen die aan de toekomst werken.’
Lees de volledige tekst over het eredoctoraat voor Njabulo Ndebele in ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar