Fragment uit: ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar
‘Hij ging experimentele psychologie studeren aan Loughborough College in Engeland en behaalde zijn doctoraat in Ohio University in de Verenigde Staten. In dat vak bereikte hij opnieuw de top en vond hij erkenning. Volgens de voorzitter van het faculteitsbestuur, prof. J.B. Hopkins, kon Turvey worden beschouwd als de grondlegger van de ‘ecologische benadering van waarnemen en bewegen’. Hij was een expert op het gebied van bewegingscoördinatie. Van huis uit psycholoog werd Turvey door Hopkins geroemd om zijn multidisciplinaire aanpak.
Als om bewegingswetenschappen (‘een nieuw en veelzijdig vakgebied’) te verdedigen, stelde Hopkins enigszins defensief dat het geen eensluidende formule, noch een algemeen geaccepteerde methodologie kende. De faculteit [der Bewegingswetenschappen] aan de Vrije Universiteit was natuurwetenschappelijk georiënteerd en in dat kader paste ook een eredoctoraat voor Turvey, die ‘substantieel heeft bijgedragen aan de integrale studie van het menselijk bewegen’ en dat deed vanuit ‘een natuurwetenschappelijke oriëntatie’.
De bul werd hem ruim drie jaar na de aanvraag overhandigd door prof. dr. Claire F. Michaels, die zelf eerder promoveerde bij Turvey. Zo ontstond de bijzondere, niet eerder vertoonde situatie aan de VU dat de promovendus zich opwierp als erepromotor. In haar toespraak op 20 oktober 1995 somde Michaels vier redenen op waarom Turvey het eredoctoraat was toegekend. Hij zou, ten eerste, het teveel verwaarloosde probleem van de bewegingscoördinatie op de kaart hebben gezet. En hij begreep bovendien, ten tweede, dat beweging en waarneming niet apart konden worden beschouwd. Over die inzichten had Turvey in de loop van zijn carrière veel gepubliceerd. Ten slotte prees Michaels hem omdat hij zijn studenten ‘wisely and well’ onderwees.’
Lees de volledige tekst over het eredoctoraat voor Michael T. Turvey in ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar