Fragment uit: ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar.
‘[Wouter] Veening was het die de loopbaan van zijn vriendin [Joke Waller-Hunter] twintig jaar tevoren in een stroomversnelling had gebracht. In 1984 kreeg hij een baan aangeboden bij de directie van Internationale Zaken van het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Moe van de bureaucratisering van het ministerie, weigerde Veening en droeg hij Waller-Hunter voor – die hij, naar zijn zeggen, ook geschikter voor de functie achtte.
Waller-Hunter ontwikkelde een opmerkelijke passie voor milieuvraagstukken, zeker voor iemand met een heel andere studie (Frans) achter de rug. Waller-Hunter was haar loopbaan begonnen bij de provincie Noord-Holland, waar ze tussen 1973 en 1982 naam zou maken als bevlogen voorlichtster, die in een rode Fiat 500 de provincie doorkruiste om de provinciale inspanningen aan te prijzen. Later zou ze Noord-Holland verruilen voor de wereld, die ze samen met haar man Herman Waller bereisde. Niet alleen dat: Waller-Hunter werkte er soms ook. Zo in Indonesië, waar ze het Ministerie van Milieu hielp een wetgeving op te stellen.
[…] De verrichtingen van Waller-Hunter tot [1984 waren] niet de directe aanleiding haar in de academische stand te verheffen. Dat was haar werk voor de diverse internationale conferenties inzake Milieu en Ontwikkeling. Eerst nog in opdracht van het ministerie van VROM, enkele jaren later als chef van het Klimaatbureau van de Verenigde Naties in Bonn. Daar schreef ze vele conceptteksten voor de moeizame onderhandelingen over wereldwijde klimaatverdragen.
Volgens haar erepromotor prof. dr. P. Vellinga, hoogleraar Milieuwetenschappen en veranderende aardsystemen aan de Vrije Universiteit, legde Waller-Hunter zo de basis voor het huidige Klimaatverdrag en het Kyoto-protocol, waarin de wereld, behalve de Verenigde Staten, zich heeft vastgelegd op terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen. Door haar toewijding aan het milieu sloot Waller-Hunter aan bij de ‘missie’ van de Vrije Universiteit, aldus Vellinga. ‘Deze universiteit is 125 jaar geleden opgericht vanuit de idee dat wetenschap niet los kan staan van de maatschappij, maar ook dat de maatschappij wetenschappelijke bevindingen niet kan en niet mag negeren.’
Lees de volledige tekst over het eredoctoraat voor Joke Waller-Hunter in ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar.