Fragment uit: ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar
‘Zo ook Dirk Bakker. Geboren in een gereformeerd gezin in Heerhugowaard, ging Bakker in 1883 theologie studeren aan de Vrije Universiteit, die enkele jaren daarvoor was opgericht. Bakker leek de gangbare weg te bewandelen: na zijn kandidaatsexamen werd hij achtereenvolgens beroepen te Apeldoorn, Broek op Langendijk en Sneek. Hij zou vermoedelijk als vele predikanten voor en na hem met emeritaat zijn gegaan en bij zijn overlijden herdacht zijn met een dankbaar maar beknopt in memoriam als hij niet in 1894 was gegrepen door een zendingscongres, waar Abraham Kuyper een gloedvol betoog afstak over de beginselen en de noodzaak van zending.
Toen Bakker vijf jaar later een beroep kreeg in Kebumen (Midden Java), aarzelde hij geen moment. Al won hij wel advies in bij VU-hoogleraar F.L. Rutgers, om zich ervan te vergewissen dat zijn missie geen vergeefse zou worden. Eind negentiende eeuw leefde twijfel of de gereformeerde zending wel zou aanslaan bij ‘de oosterling’. Rutgers verzekerde hem echter dat ook die gevoelig zou zijn voor het ‘wedergeboren hart’. Door die woorden gerustgesteld, reisde Bakker af naar Indië, waar hij in 1906 benoemd werd tot docent aan de opleidingsschool voor de Gereformeerde Kerken te Yogyakarta, die tot doel had ‘inlanders’ op te leiden tot verkondigers van het evangelie.
Dat had hij, naar het oordeel van erepromotor G.Ch. Aalders naar behoren gedaan in de 23 jaar (1906 – 1929) die Bakker de kerken diende. ‘Van deze nagenoeg 23 jaren heeft hij verreweg den langsten tijd – niet minder dan 18 jaren – den ganschen last van de Theologische vorming der inlandsche helpers geheel alleen gedragen.’ Maar niet alleen om die reden, beklemtoonde Aalders, verdiende Bakker zijn eredoctoraat. Hij had werk gemaakt van de Javaanse bijbelvertaling en talrijke publicaties op zijn naam, waaruit een ‘juisten blik op de practijk der Zending’ sprak.’
Lees de volledige tekst over het eredoctoraat voor Dirk Bakker in ‘Het is ons een eer en een genoegen: eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930’ van Wim Berkelaar
