Een stel hersenen in je handen
Jing Lin (universitair docent toegepaste taalwetenschap) gebruikte 3D-geprinte hersenen voor het eerst in het vak Psycholinguistics. Dit is een vak van de specialisatie Language & Mind van de bachelor Communicatie en Informatie Wetenschap van FSG. De focus van het vak ligt voornamelijk op de relatie tussen taal (denk aan: taalproductie, taalbegrip en taalleren) en het brein.
Maar hoe gebruikt Jing 3D-geprinte hersenen in haar college? Aan de hand van verschillende casussen tekenden de studenten informatieverwerkingsroutes op de 3D print. Waar komt taal binnen? Welke hemisfeer verwerkt het? En hoe werkt dit bij mensen met een oorinfectie of split-brain? Op onder andere deze vragen gaven studenten antwoord door de informatieverwerkingsroutes te tekenen.
De belangrijkste vraag: wat vonden de studenten van deze manier van leren? Studenten gaven aan dat het gebruik van de 3D-geprinte hersenen extra aandacht trok en hen een ander perspectief gaven op het begrijpen van de leerstof. Ook waardeerden zij het gebruik van het object omdat het hen niet alleen hielp bij het visualiseren, maar ook bij het ruimtelijk weergeven van verschillende hersengebieden. Het fysieke object gaf hen een duidelijker begrip van de leerstof. Enkele reacties van studenten zelf:
- “I understood the general concept before, but the object meant that I think I'll be able to remember it way better as I got a clarifying grasp of it."
- "Holding the brain during the lecture gave me something very productive to "fidget" with. As opposed to a random object, if I felt myself zoning out a little bit, the fact that I was physically touching the lecture topic helped me re-engage and better conceptualize what we were talking about. I wish this type of thing was done more often in classrooms, but I'm not sure how practical it is."
Hondenknuffels overgooien
Verder leerden de studenten door het overgooien van een hondenknuffel hoe verschillende delen van het brein reageren op zien, horen en benoemen. Om de informatieverwerkingsroutes nog beter te begrijpen, kregen de studenten ieder een ‘rol’. De ene student was een ‘mond’, de ander de ‘motor cortex’, tot aan de ‘rechterhand’. Deze ‘rollen’ stonden op een A4’tje en plakten de studenten op hunzelf. Eenmaal de rollen verdeeld gingen de studenten in de positie staan van hun ‘rol’ op basis van de boven afgebeelde afbeelding van het brein. De docente Jing benoemde verschillende casussen: eerst horen studenten het woord ‘hond’. Door het overgooien van de hondenknuffel naar de verschillende ‘rollen’, dus onderdelen van de hersenen, leerden de studenten welke informatieverwerkingsroutes worden doorlopen. Resultaat: een groep studenten die lachend en geboeid de hondenknuffel door de lucht gooien, terwijl zij tegelijkertijd de complexe taalverwerkingsmechanismen in hun hersenen beter begrijpen dan ooit!
Studenten voelden zich dan ook meer betrokken bij deze activiteit dan zonder objecten. Hierdoor ervoeren zij een diepere leerervaring en begrepen zij de stof beter. Verder waardeerden de studenten het rollenspel en voelden zij zich meer verbonden met hun klasgenoten. Op deze manier blijft de stof ook beter beklijven. Onderstaand nog enkele reacties van studenten:
- “I had fun and it made the subject more engaging and interesting for me.”
- “I enjoyed this activity so much!”
Diepere leerervaring en zintuigelijke betrokkenheid
Bovenstaande werkvormen zijn een voorbeeld van Object based Teaching and Learning (OBTL). Binnen OBTL creëert het gebruik van tastbare objecten een diepere leerervaring. In plaats van enkel een afbeelding of filmpje te bekijken, ervaren studenten letterlijk hoe taal door het brein ‘stroomt’. Op deze manier begrijpen de studenten beter wat er misgaat in het brein bij bijvoorbeeld het concept split-brain. Ook blijft de stof met deze werkvormen beter beklijven.
