Met het prioriteren van gezondheid en welzijn in plaats van het runnen van een zorg service, verandert niet alleen de organisatielogica van het systeem, maar ook de rollen en identiteiten van managers, beleidsmakers, zorgprofessionals, patiënten, burgers, bewoners en hun naasten.
De toenemende zorgvraag en het oplopende personeelstekort zetten de onderlinge verhoudingen en de samenwerking tussen de verschillende partijen onder druk. De transitie vraagt om een herweging van gevestigde belangen en een herdefiniëring van ieders rol in relatie tot andere partijen. Dit vraagt om sociaalwetenschappelijk inzicht in identiteitsprocessen, veranderprocessen en samenwerkingsproblematiek.
