Dit onderzoek is onderdeel van het Co-Creation for Inclusive Knowledges Lab
Helenard Louw is een intersectioneel feministisch onderzoeker en wetenschapper in de sociale wetenschappen. Mijn onderzoeksinteresses liggen op het gebied van mannen en masculiniteiten, interpersoonlijk en intiem partnergeweld en disability studies. Het PhD-project waar ik me op richt onderzoekt de verhalen van gekleurde mannen die een dwarslaesie hebben opgelopen door interpersoonlijk geweld, waarin betekenissen van mannelijkheid en interpersoonlijk geweld naar voren komen. De kern van het creatieve werk dat ik doe, is het uitdagen en uitroeien van gebrekkige sociale representaties van ras, handicap en gekleurde mannelijkheid in Zuid-Afrika.
Als onderdeel van het PhD-onderzoeksproject gebruikte ik een Participatory Action Research-methodologie om manieren te onderzoeken om interpersoonlijk geweld in overwegend gewelddadige gemeenschappen aan te pakken onder 32 gangsters (medeonderzoekers/co-curatoren), die een dwarslaesie (SCI) hadden opgelopen door bende-gerelateerde activiteiten in Kaapstad, Zuid-Afrika. De co-onderzoekers in het onderzoek creëerden een verzameling fotoverhalen die de oorzaken en gevolgen van bendegerelateerd geweld laten zien. De fotoverhalen illustreren niet alleen een significante herconfiguratie en transformatie van de identiteit na een verwonding, maar stellen ook manieren voor om interpersoonlijk geweld te mobiliseren in hun 'gevaarlijke' gemeenschappen. De tentoonstelling die in 2025 wordt gehouden, zal een integraal onderdeel zijn van de erfenis van geweld in gemarginaliseerde gemeenschappen die nog steeds de langgewortelde sociaaleconomische en politieke gevolgen van het apartheidstijdperk dragen.
De tentoonstelling wordt gecureerd in samenwerking met de medeonderzoekers, de hoofdonderzoeker (ikzelf) en een professionele curator, met de bedoeling de mogelijkheden van foto-stem uit te breiden als een samenwerking van gezamenlijke kennisproductie en -verspreiding. Dit werk laat niet alleen zien hoe diepgaand de realiteit is van zwarte mannen uit de arbeidersklasse met een handicap die zelf geweld pleegden en nu slachtoffer zijn, maar ook in hoeverre deze manier van verspreiding (nieuwe) samenwerkingsverbanden tussen belanghebbenden en organisaties kan bevorderen.
De tentoonstelling wordt gehouden in 2025, in Kaapstad, Zuid-Afrika, en het evenement wordt opgeluisterd met toespraken van de medeonderzoekers/co-curatoren, leiders uit de gemeenschap en entertainment van een lokaal koor. De bedoeling is om sociaal bewustzijn over geweld te creëren en sterkere banden te smeden tussen verschillende organisaties en belanghebbenden op het gebied van anti-geweld. De kern van de tentoonstelling is een aangrijpende kijk op (on)zichtbaar geweld en de blijvende gevolgen ervan. Dit is belangrijk bij het (her)bedenken van een veiligere wereld; een wereld voor vrouwen en kinderen, gehandicapten, zwarte, queer en femme lichamen. De tentoonstelling is dus geworteld in gemeenschapsbetrokkenheid, samenwerking, empowerment, agency, mobilisatie, vredesstichting en gerechtigheid tegen geweld in gemarginaliseerde gemeenschappen.
