Sofie is 24 jaar en woont sinds januari dit jaar samen met haar hond Summer in Amsterdam. Sofie komt oorspronkelijk uit een klein stadje genaamd Hørsholm in Denemarken (30 minuten buiten Kopenhagen), en heeft een bachelor in antropologie gevolgd in Århus. Ze is vooral geïnteresseerd in buitenlandse culturen en diversiteit.
Sofie:
De tijd vliegt als je plezier hebt en hard studeert, en het is ongelooflijk om te bedenken hoeveel er is gebeurd sinds ik voor het eerst voet in Amsterdam zette. Hier is een momentopname van mijn avontuur tot nu toe, boordevol leuke statistieken en persoonlijke mijlpalen:
Academische inzichten
Het is gek om te denken dat ik al drie van mijn vijf vakken heb afgerond. Als ik terugkijk op mijn academische reis, ben ik blij met de diverse vakken die ik heb gevolgd en de vakken die ik dit semester nog steeds volg. Mijn lessen waren zowel uitdagend als lonend. Elk vak heeft mijn begrip van antropologie verbreed en mijn waardering voor interdisciplinaire studies verdiept. Een vak die er voor mij uitspringt is 'Imagining the Dutch: Themes in Dutch History', omdat het een geweldige manier was om hier grip te krijgen op de Nederlandse cultuur. Maar dat was niet het enige vak. In mijn eerste periode heb ik ook 'Commodity Chains confronteren' gevolgd, waarbij ik samen met vier andere studenten probeerde de toeleveringsketen van de beroemde Nederlandse tulpenbloemen te begrijpen. Hier had ik het geluk dat ik tijdens mijn veldwerk de kans kreeg om een echte tulpenkwekerij en -groothandel te bezoeken. Het was zo interessant om te zien wat er achter de schermen gebeurt bij zo'n grote productie van bloemen. Ik heb gezien hoe ze elke ochtend honderden, zo niet duizenden bloemen planten, oogsten, verpakken en verzenden, zodat wij als consumenten er vers van kunnen genieten in onze vazen.
Maar ook in blok 6 ben ik enthousiast en voel ik me betrokken bij mijn studie. Ik volg nu een heel andere, maar nog steeds zeer interessante vak genaamd 'Religie, media en popcultuur', waar ik onderzoek doe en een journalistiek artikel schrijf over een fenomeen waar religie en popcultuur samenkomen. Ik hoop de mijne te schrijven over New Age-religies: de Wet van Aantrekking, en ik ben benieuwd wat er uit zal voortkomen.
Nu moet ik eerlijk zijn en zeggen dat het heel anders voor me is om me e focussen tot het bittere einde voor de zomer begint. Misschien komt het door de VU, of misschien heeft het meer te maken met het slechte lenteweer dit jaar. Zonder zon kan er in mijn boeken geen zomer zijn! Ik denk dat mijn hond Summer de enige is die niet klaagt over de regen en modder die we krijgen. Toch was het niets minder dan verbazingwekkend om een groot aantal keuzevakken te volgen die mijn bestaande perspectieven en academische kennis hebben overbrugd met nieuwe velden en methoden.
Sociaal leven en verbindingen
Amsterdam is een geweldige plek om vrienden te maken en plezier te hebben! Er is nooit een saai moment. Tussen geïmproviseerde café-ontmoetingsplaatsen en confronterende maar opwindende museumbezoeken, en uitstapjes naar Delft en Groningen, heb ik vrienden gemaakt van over de hele wereld. Ik ben wel verdrietig om te zien hoe iedereen langzaam naar huis terugkeert of hoe we afscheid nemen terwijl ze door Europa reizen. Ik weet nu wel zeker dat bijna overal waar ik vanaf nu heenreis er vele reünies plaats zullen vinden en ik ze allemaal snel weer zie!
Het verkennen van de Nederlandse cultuur
Voor mij betekende het leven hier het volledig omarmen van de Nederlandse cultuur. Ik ben een echte fietser geworden en zigzag als een professional door de drukke straten. Ik heb de nationale schatten geprobeerd zoals: bitterballen, puffertjes en hagelslag – en vond het geweldig!
Mijn Nederlands wordt ook langzaam maar zeker beter, dankzij mijn consistente Duolingo-streaks en goede Nederlandse vrienden die me vaak de taal laten afslachten zodat ik het kan leren. Ik heb wel een beetje vals gespeeld, omdat ik een aardige en lieve Nederlandse man heb gevonden van wie ik zowel houd als samenwoon. Hij is zo lief geweest om enkele van zijn Nederlandse vrienden met ons te delen, wat een echte zegen was. Hoewel sommige uitwisselingsstudenten dit jaar het een uitdaging vonden om nauwe banden te scheppen met Nederlanders heb ik zeker een handige kleine sluiproute gevonden!
Balancing act
Het kan lastig zijn om de balans te vinden tussen school en leven, maar ik heb een ritme gevonden dat voor mij werkt. Het draait allemaal om georganiseerd blijven en ervoor zorgen dat je pauzes neemt en geniet van de kleine dingen. Vooral in een nieuw schoolsysteem moest ik het tijdmanagement aanpassen. Met drie blokken en drie tentamenperiodes is er eigenlijk geen tijd om achter te lopen, dus het is belangrijk om je tijd optimaal te benutten! De vakken eindigen gewoon voordat u de achterstand kunt inhalen. Dat voelde soms stressvol voor mij, vooral als ik ook wilde ontdekken en socialiseren.
Naast de examens hebben de meeste vakken meerdere lesopdrachten die, samen met het eindexamen, je cijfer vormen. Dit was absoluut nieuw voor mij, maar dankzij effectief tijdmanagement, gekoppeld aan een ondersteunend netwerk van vrienden, heb ik een goede balans tussen school en privéleven kunnen behouden. En koffie helpt!
Vooruitzicht
Met nog maar een paar weken te gaan tot mijn afstuderen, voel ik een mix van opwinding en nostalgie. Er is nog zoveel te doen en te zien, en ik ben vastbesloten om van elk moment het beste te maken. Dit semester markeert het einde van een studentervaring in het buitenland, maar het markeert ook het einde van mijn bachelor Antropologie. Ik ben hier erg enthousiast over en ik ben ongelooflijk trots op deze prestatie. Ik had nooit gedacht dat ik met mijn dyslexie zo ver zou komen.
Wat betreft de universiteit, mijn droomdiploma en zelfs mijn droombestemming van uitwisseling – met een schrijfbeurs mag ik daaraan toevoegen! Het kan te mooi lijken om waar te zijn, maar toch ben ik hier, slechts vier weken voordat het allemaal mijn realiteit is. Maar het is ook eng om te bedenken wat de toekomst biedt: misschien een master aan de VU? Wie weet...
Eén ding weet ik zeker: ik ben misschien wel klaar met mijn bachelor, maar met Amsterdam ben ik nog helemaal niet klaar. Deze stad is mijn thuis geworden, mijn veilige ruimte en mijn startpunt van waaruit ik openlijk uitkijk naar wat de wereld hierna voor mij in petto heeft.
