Yaser Ellethy: Ik ben dankbaar voor de goede relatie die ik heb met mijn studenten, hun waardering, de mooie interactie in en buiten de collegezalen en de manier waarop zij mijn lessen ervaren. Ik vind het belangrijk dat alle vragen gesteld mogen worden en dat er respect is voor elkaars overtuigingen en standpunten. Enkele studenten zeggen in de evaluaties dat ze soms een vader, dan weer een docent en ook iemand met humor in de klas zien.” Een persoon die met veel enthousiasme colleges geeft, moeilijke discussies niet uit de weg gaat en vindt dat alles zoveel mogelijk open gedeeld mag worden. Studenten die vastlopen of het niet makkelijk hebben kunnen altijd bij hem terecht. “Ik ben er en luister. Ik probeer op het niveau van deze verwachtingen er te zijn.
In iedere periode geef ik andere lessen. De colleges worden gevolgd door studenten van de VU en het Centrum voor Islamitische Theologie en door studenten van andere faculteiten en universiteiten. In mijn lessen onderzoeken we onder andere hoe je om kunt gaan met de tekst van de Koran en de Hadith. Je leert de Islam kennen, ervaren en doorgeven vanuit de bronnen. Dat is iets anders dan leren over de Islam. Daarnaast geef ik ook vakken over Islamitische jurisprudentie. Daar gaat het over het methodologisch omgaan met voorschriften, normen en waarden vanuit de primaire bronnen van de Islam en met gebruik van menselijke redenering.
Tijdens de coronacrisis zijn vele discussies gevoerd. Ook online wordt er veel gesproken over het wel of niet openhouden van de moskeeën. Sommigen zeggen: ‘Het zijn immers godshuizen en die kun je niet zomaar sluiten.' Het beschermen van het leven van de mensen staat echter boven religieuze rituelen. Bovendien kan je zonder mensen geloof niet praktiseren. Daarom is het belangrijk dat we de maatregelen volgen. Dat is ook de boodschap van onze religie. We hebben gezien dat er vele initiatieven in de moskeeën zijn opgestart. Dat jongeren de maatschappelijke rol van de moskee uitdragen. Het is de hoogste tijd dat we ons realiseren dat wat ons bij elkaar brengt meer en belangrijker is dan onze verschillen. Corona maakt geen uitzondering. Er is geen verschil tussen wie en welk geloof dan ook. We zitten er allemaal in.
Het is de mens die de mensheid kan redden of vernietigen. Als mens zijn we geneigd veel te vergeten van onze gemeenschappelijke historie. Het wordt nu duidelijk hoe fragmentarisch wij leven. We moeten echt voor elkaar zorgen.
Studenten vertellen vaak dat ze hun geloof niet buiten de deur hoeven te zetten op de VU, en dat klopt. Je veilig voelen, jezelf durven zijn in een seculiere pluriforme samenleving. Dat is groot goed en daar probeer ik op mijn manier aan bij te dragen.
