Waar zijn de vrouwen?
“Er waren in het depot veel portretten en objecten van en door mannen. Vrouwen werden geen hoogleraar in de begin periode van de VU, de eerste vrouwelijke hoogleraar was Gezina van der Molen, pas in 1949. Toen zag ik deze kist, van de Vrouwen VU hulp. Ik wist niet dat deze organisatie bestond, maar ze hebben veel gedaan en hij werd gerund door vrouwen!”
De VU, begonnen als particuliere universiteit, is opgebouwd met geld uit de gereformeerde achterban. Vele gezinnen waren lid van de VU-vereniging (oprichter en tot 1972 bestuurder van de VU) en betaalden contributie.
In 1932 werd door enkele vrouwen uit de achterban het ‘VU-plan 1937’ gestart, speciaal bedoeld om geld in te zamelen voor de oprichting van een medische faculteit. In 1937 bij de viering van de 100ste geboortedag van Abraham Kuyper wilden ze het geld overhandigen. Uiteindelijk hadden ze in vijf jaar meer dan drie ton verzameld. De actie zou uitgroeien tot de organisatie ‘Vrouwen VU-hulp’, die met behulp van de welbekende paarse en groene VU-busjes door heel Nederland extra geld voor de VU ophaalden.
Groter geheel: van Indië naar Nederland
Het spaarplan werd ook buiten de Nederlandse grenzen enthousiast ontvangen. Er waren bijdragen uit Duitsland, uit Hongarije, van emigranten uit de VS en Zuid-Afrika, en uit Nederlands Indië. De vrouwen in Indië werd gevraagd om tweemaal per jaar 2,50 gulden over te maken per postwissel. Het uiteindelijke bedrag, 5.612,22 gulden, werd tijdens de viering op 28 oktober 1937 overhandigd. Deze doos met het boek met handtekeningen werd toen ook overhandigd.
“De globale bewegingen interesseren mij, de contacten en uitwisselingen tussen groepen. Dat is ook wat de geschiedenis voor mij is. Ik dacht dat de VU-collectie erg Nederlands en gereformeerd zou zijn. Bewijs dat de VU verder kijken is dan alleen Amsterdam, of Nederland, daar was ik naar op zoek. En dat heb ik met dit object ook gevonden. ”
VU plan 1937 Indië
Myrthe Bleeker, 3e jaars Geschiedenisstudente VU, was erg enthousiast toen ze ingeloot werd als gastconservator. “Je weet nooit echt wat je kan verwachten. Ik had gedacht dat het erfgoeddepot groter zou zijn. Maar die mooie rolkasten, en dan draaien, en de schilderijen die allemaal tevoorschijn komen, dat is leuk, daar doe je het voor! Uiteindelijk wil ik kijken hoe de geschiedenis genuanceerd maar wel aantrekkelijk te presenteren is, en dan is het erg mooi om te zien wat we zelf in huis hebben.”
'Ik wist niet dat deze organisatie bestond, maar ze hebben veel gedaan en hij werd gerund door vrouwen!‘