Vandaag deelt ze haar ervaringen van de eerste maanden: de verrassingen, de bijzondere interacties met studenten en de momenten waarop ze zelf net zoveel leerde als hen.
Inspireer door toegankelijkheid, niet door hiërarchie
“Na een les kwam een student naar mij toe en zei ze dat ze eindelijk het vak echt begreep. Ze vertelde dat mijn lessen haar hadden geholpen om meer motivatie en zelfvertrouwen te krijgen”, vertelt Oumaima. Het besef dat ze meer biedt dan alleen kennis, maakt dat ze niet snel van plan is te stoppen als docent. Nu ze enkele lessen achter de rug heeft, voelt ze zich steeds zekerder voor een volle collegezaal, geniet ze echt van het lesgeven en haar eigen groei. Oumaima: “Lesgeven is een vaardigheid die je pas echt ontwikkelt door te doen, fouten te durven maken en van ervaringen te leren.”
Voor haar draait lesgeven om toegankelijkheid, belangrijker nog dan hiërarchie. Ze gelooft dat respect en een open houding elkaar dan juist versterken. En hierbij ziet ze kwetsbaarheid juist als kracht: “Het is prima om toe te geven dat je eens iets niet weet over je eigen lesstof. Het biedt de kans om later op een vraag terug te komen en er samen van te leren.” En haar aanpak werpt duidelijk zijn vruchten af.
Pas afgestudeerd? Die zal vast geen les kunnen geven
De sprong naar docent voelde voor Oumaima als “een soort gekke metamorfose”, vertelt ze. “Ik wisselde de collegebanken meteen in voor de plek vooraan in de zaal. Daardoor heb ik beide perspectieven heel scherp op mijn netvlies. Wat ik nu merk, is dat studenten vooral behoefte hebben aan structuur bij de uitleg van complexe juridische onderwerpen. En dat begrijp je dus nog heel goed als je net bent afgestudeerd.”
Een sprong die uiteraard gepaard ging met wat spanning: “In het begin was ik bang dat studenten me misschien niet serieus zouden nemen, of dat ze zouden denken dat ik geen les kan geven, omdat ik net ben afgestudeerd.” Na haar eerste les bleek tot haar opluchting het tegendeel waar: studenten waarderen juist dat ze zich in haar kunnen herkennen. “Hierdoor werd de drempel om vragen te stellen lager. Het draagt echt bij aan een veilige en open leeromgeving. Toch moet je wel duidelijk het verschil tussen docent en student blijven bewaken. Communiceer duidelijk je verwachtingen. Dan weten je studenten waar ze aan toe zijn, en dat zorgt meteen voor meer respect.”
Oumaima kwam er ook al snel achter dat de rol van docent meer vraagt dan je op het eerste gezicht zou denken: “Ik wist wel dat het een grote opgave zou zijn, maar als student zie je doceren vooral als lesgeven en kennis doorspelen. In werkelijkheid komt er veel meer bij kijken. Het voorbereiden van de lesstof, het begeleiden van de studenten, contact maken met hen - dat is nog echt een vak apart”, vertelt ze. “Het was echt een eye-opener voor me, maar wel een waardevolle. Het kost zeker tijd en energie, maar juist de band die je opbouwt met studenten maakt het meer dan de moeite waard.”
