Tekst: Marjolein de Jong | Foto: David Meulenbeld | 4 maart 2024
Hoe verklaar je zelf de start van je academische carrière?
„Ik had het niet zo naar mijn zin op de basisschool: ik was erg verlegen en kwam daardoor niet goed uit de verf. Op het vmbo ging de lesstof me ineens wel heel gemakkelijk af, maar daardoor kwam ik niet vanzelfsprekend een stap hoger. Toen ik bijvoorbeeld kenbaar maakte dat ik graag naar de havo wilde, zei een docent: ‘Blijf maar op het vmbo, want daar ben je de beste.’"
„Alle keren dat ik ben onderschat zijn als brandstof voor mij. Ik wilde gewoon arts worden en niks mocht dat in de weg staan. Toen ik zag dat wat ik me steeds had voorgenomen ook daadwerkelijk lukte: zoals een overstap naar de 2-havo en daarna naar 3-vwo, bevestigde dat steeds weer het geloof in mezelf. Ergens denk ik dat mijn doorzettingsvermogen van vandaag de dag geworteld is mijn start op het vmbo. Het heeft me geleerd hoe ik mijn doelen moet najagen."
Waar kwam je doorzettingsvermogen vandaan?
„Ik wist al vroeg dat ik arts wilde worden. Mijn moeder was actief in de zorg en ik was op jonge leeftijd al erg geïnteresseerd in haar verhalen en de ongebruikte reageerbuisjes die ze soms naar huis nam."
„Ook is mijn familie ontzettend belangrijk voor me. Het geloof dat zij in mij hebben, heeft het geloof in mezelf versterkt. Als ik aan mezelf twijfelde, dan spraken zij me moed in en hielpen ze met praktische tips: dat ik bijvoorbeeld alvast om extra lesstof kon vragen als ik graag een niveau hogerop wilde. Zonder hen had ik het niet gekund."
Voelde je je vervolgens direct thuis op de VU?
„Ik ben de eerste die naar de universiteit is gegaan. Het was best spannend dat ik na de veilige omgeving van een middelbare school mijn weg moest vinden op zo’n grote universiteit. Het scheelde dat de medische faculteit een eigen gebouw had en daardoor overzichtelijker was. Maar toch miste ik iemand waar ik met mijn vragen terecht kon."
„Ik probeer nu zelf de persoon te zijn die die vragen van studenten kan beantwoorden. Zo ben ik tutor en leid ik een studiegroep. Als ik nerveuze eerstejaars zie, dan loop ik ook vaak even op ze af om ze een hart onder de riem te steken. Omdat ik weet dat het een spannende en onzekere tijd is. Dan hebben ze vaak vragen over hoe een lichamelijk onderzoek bijvoorbeeld in z’n werk gaat, hoe een anatomieles is - wat met overleden personen natuurlijk ook gewoon spannend is - of over de aanwezigheidsplicht. Bij mij mag iedereen die er even niet uitkomt, aankloppen."
Je hebt je bachelor gehaald, bent nu bezig met een master, maar je doet al een promotieonderzoek. Hoe werkt dat precies?
„Dat is geregeld via het MD/PhD-programma waarbij je tijdens je coschappen al mag beginnen aan een promotieonderzoek. Dat moet je aangeboden krijgen. Zelf ben ik er ingerold via mijn bachelorscriptie. Natuurlijk heb ik nog niet de kennis van een masterstudent, maar ik werk hard en het scheelt dat ik in een heel leuke onderzoeksgroep zit met een fijne promotor."
Waar gaat je PhD-onderzoek over?
„Mijn onderzoek richt zich op de integratie van voorspellende machine learning in de geneeskunde, en dan specifiek in de colorectale chirurgie. Zo proberen we momenteel voor darmkankerpatiënten waarbij een tumor verwijderd moet worden de beste behandeling te voorspellen met de minste kans op darmlekkage: wat fataal kan zijn. Ik ben van mening dat we niet bang moeten zijn voor AI, maar het echt als een toevoeging in de behandeling moeten zien. In een van mijn studies bijvoorbeeld spreek ik (ex-)patiënten over hoe hun ervaring was en hoe ze zelf graag een dergelijk model geïmplementeerd willen zien. Ik mag het letterlijk van alle kanten benaderen, wat ik heel fijn vind, zo zie ik alle kanten van hoe dit soort innovaties tot stand komen en worden ingezet."
Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten?
„Ik heb mijn pad bewust nog niet precies uitgestippeld, maar ik weet wel dat ik diversiteit in mijn carrière wil. Ik wil graag verschillende dingen blijven doen: in het onderwijs actief zijn, maar ook één-op-één patiëntenzorg leveren. Ik ben nu ook OK-assistent in het Spaarne Gasthuis in Hoofddorp op de afdeling Orthopedie en dat vind ik heel leuk om te doen."
Je zit niet veel stil zo te horen.
„Klopt, ik ben een bezig bijtje. Ik vind het werk dat ik doe fantastisch en besteed er het liefst zo veel mogelijk tijd aan. Voor mij voelt onderzoek doen niet als werk, maar als hobby."
