In de huidige literatuur over beoordeling wordt gepleit voor een voortdurend proces van het verzamelen en trianguleren van informatie, met de nadruk op het optimaal leren door studenten te ondersteunen en te stimuleren. Dit betekent een ontologische en epistemologische verschuiving, van competentie als iets dat objectief gemeten moet worden naar competentie als iets dat een eerlijk en verdedigbaar verhaal vereist.
Hoewel dit misschien filosofisch en misschien 'soft' lijkt, leiden de praktische implicaties en implementatie tot beoordelingsprogramma's die veeleisend zijn en van de student vereisen dat hij/zij er voortdurend naar streeft om de beste professional te worden die hij/zij kan zijn. Deze drijfveer komt het beste tot uiting in het principe van ‘assessment for learning’: beoordeling om werkelijk van te leren.
Een fundamenteel verschil tussen formatieve beoordeling en beoordeling om van te leren is dus dat formatieve beoordeling gericht is op het geven van feedback (en dat het aan de student wordt overgelaten wat hij/zij met die feedback wil doen), terwijl beoordeling om te leren gericht is op het verwerken en het effectieve gebruik van de feedback. Dit betekent dat beoordeling om te leren en programmatische beoordeling geen specifieke methoden - of zelfs ideologieën - zijn, maar een combinatie van een reeks beginselen.
Hoewel ik mijn uiteenzetting dus vanuit het oogpunt van het onderwijs in de gezondheidszorg presenteer, weet ik zeker dat deze beginselen niet uniek zijn voor het onderwijs in de gezondheidszorg en in vele andere onderwijsdomeinen zijn of kunnen worden toegepast.
Lambert Schuwirth is toetsexpert en Australisch hoogleraar medisch onderwijs.
