‘Ik ben zowel econoom als theologie en spreek in die zin twee talen. Voor mij zijn deze disciplines geen water en vuur maar verschillende en vaak aanvullende perspectieven op dezelfde werkelijkheid. Als econoom en theoloog, werkzaam binnen en buiten de universiteit, heb ik een groot (inter)nationaal netwerk opgebouwd met vertegenwoordigers uit religie, overheid en bedrijfsleven.
Radicale onzekerheid
Het is een prachtige tijd om theoloog en econoom te zijn. Heel veel mensen en partijen, juist in het seculiere domein en de economie, stellen of ervaren theologische vragen. Als je goed kunt luisteren en de verbindingen kunt leggen, creëert dit talloze nieuwe mogelijkheden. In mijn huidige onderzoek richt ik me op de menselijke conditie van radicale onzekerheid. Hoe gaan we om met echte onzekerheid, met optimisme of pessimisme? Theologische tradities laten een derde weg zien: die van hoop.
Interdisciplinair samenwerken
Bij erkennen en waarderen ligt de nadruk niet meer alleen op kwantitatieve resultaten, met name publicaties, maar bijvoorbeeld ook op onderwijs, impact, ondernemerschap, creativiteit en leiderschap. We hoeven niet langer allemaal door precies dezelfde mal. Dit maakt het werk leuker en biedt ruimte voor de nodige verbreding en diversiteit. De uitdaging daarbij is om niet alleen te focussen op excellentie binnen één discipline maar meer aandacht te hebben voor interdisciplinair samenwerken in teams.
1+1 = 3
Iedereen heeft de mond vol over interdisciplinair werken, maar zo eenvoudig vind ik het nog niet. Hoe zorg je dat disciplines elkaar goed verstaan en samen vrucht gaan dragen. Hoe maak je van 1+1 = 3? Het is iets waar ik veel aandacht aan besteed in mijn eigen onderzoeksteam met sociale wetenschappers, theologen, psychologen en ontwerpgerichte onderzoekers. Dat doen we onder meer aan de hand van een interdisciplinaire methodiek en een team-sabbat.
Breder palet aan kwaliteiten
De dominante cultuur aan universiteiten is er nog steeds één van groeien, vooral via wetenschappelijke publicaties. Erkennen en waarderen kun je opvatten als een cultuurvernieuwing waarin we ruimte leren maken voor een breder palet aan kwaliteiten. Een dergelijke vernieuwing vraagt om zorgvuldige begeleiding. Het is een kwetsbaar, maar ook inspirerend en ruimte gevend proces.
Intuïtie
Ook in dit proces van vernieuwing zou een reguliere sabbat op z’n plek zijn: regelmatig samen stilstaan, ruimte maken voor verschillende perspectieven, reflecteren en inspireren. Zo creëer je ruimte voor nieuwe inzichten, samen, omgaan met tegenslag en kun je geïnspireerd actief verder gaan. In mijn eigen werk speelt intuïtie een centrale rol. Deze stuurt me dikwijls buiten mijn comfortzone waardoor nieuwe verbanden worden gelegd en nieuwe vragen ontstaan. Het is voor mij een belangrijke bron om meerwaarde te creëren op het gebied van onderzoek, onderwijs en impact.
Ambitie in personeelsbeleid
Wat ook wezenlijk is bij een vernieuwing als erkennen en waarderen is rugdekking. Mensen die ook bij tegenslag achter je blijven staan en blijven geloven in de weg die je gaat. Ik heb het voorrecht dat ik dergelijke mensen op de werkvloer heb. Daarnaast heb je als organisatie een collectieve ambitie nodig in je personeelsbeleid met goede voorbeelden en ambassadeurs. Een innovatieplatform erkennen en waarderen zou mooi zijn. Dan hoef je niet alles zelf uit te vinden en kun je samen leren. Binnen de VU wordt hieraan gewerkt.
Wees niet bang
Collega's die nog aan het begin staan van een loopbaanpad geef ik graag het volgende mee: wees niet bang! Kies niet voor veiligheid maar durf de onzekerheid te omhelzen. Het feit dat binnen erkennen en waarderen loopbaanpaden en de bijbehorende kwaliteitscriteria nog in ontwikkeling zijn, biedt ruimte voor ondernemerschap, nieuwe mogelijkheden en is gewoon ook leuk. Volg je intuïtie, doe waar je goed in bent en doe het niet alleen maar ga op zoek naar goede voorbeelden. En denk ook eens na of er een pad is dat jou kiest, in plaats van dat jij alleen maar denkt iets te moeten kiezen.’
