‘In de afgelopen jaren heb ik me steeds verder gekwalificeerd op onderwijsgebied. Dat sprak me zo enorm aan dat ik steeds meer de beweging heb gemaakt van onderzoeker richting onderwijzer. Wat ik heel mooi vind aan onderwijs is dat wanneer je iets aan een ander moet uitleggen, je het zelf ook heel goed moet snappen. Dat hielp mij echt om beter te worden en ook zelf weer meer te leren. En de interactie met studenten is geweldig, van eerstejaars geneeskundestudenten tot neurologen in opleiding. Ik werk met een heel breed scala aan groepen.
Een kleine spark
Het mooiste is wanneer studenten interessante vragen beginnen te stellen. Vragen waaruit blijkt dat ze begrepen hebben wat ik geprobeerd heb uit te leggen. De interesse is gewekt en dan zie je een soort kleine spark bij ze ontstaan die steeds groter wordt. Dat geeft mij nog steeds heel veel voldoening. Het werk als docent geeft me ook veel energie, eigenlijk veel meer dan wat ik heb ervaren als onderzoeker. Dat is toch wel vaak ploeteren en veel werk verzetten en lang niet altijd met succes. Dan moest je weer terug naar de tekentafel om dat hele moeizame proces weer opnieuw te beginnen. In het onderwijs gaat dat heel anders. Als ik nu bijvoorbeeld een uur werkgroep geef, weet ik meteen of het raak en succesvol is.
Professionele identiteit
De stap naar het onderwijs betekende wel dat ik keuzes moest maken en mijn professionele identiteit opnieuw moest uitvinden. Dat is wel een proces van een paar jaar geweest, moet ik bekennen. Kijk, als iemand vraagt wat je doet en je kunt zeggen dat je hersenonderzoeker bent, klinkt dat best wel stoer. Maar als je zegt dat je docent bent, klinkt dat toch een stuk minder sexy. In het begin merk je, en ik sla het nu even plat, dat op het moment dat je meer kiest voor onderwijs, je collega onderzoekers denken van misschien is hij toch minder goed. Want onderwijs doe je als je niet een hele goede onderzoeker bent of er een kunt worden. Best lastig en ook wel spannend hoe je dan door je collega’s wordt gezien. Het heeft mij wel even gekost om de switch te maken. Gek eigenlijk, want onderwijs is één van de belangrijkste taken van een universiteit en zou wat mij betreft ook zo erkent moeten worden. Nu zit ik al een tijd op het punt dat ik met veel trots kan zeggen dat ik docent ben, ook omdat het heel erg bij mij past.
Meedoen aan projecten
Ik werk nu nog maar zo’n 6 tot 8 uur per week als onderzoeker. Op cruciale momenten probeer ik zeker mee te denken en mee te schrijven aan artikelen en aanvragen maar ik kom bijvoorbeeld nog maar weinig in het lab. Maar als je kijkt hoe weinig tijd ik eigenlijk besteed aan het onderzoek, is het naar verhouding nog wel heel succesvol. Ondanks mijn geringe tijd en minimale bijdragen word ik door mijn collega onderzoekers nog steeds regelmatig gevraagd om mee te doen aan projecten. En ja, dat beschouw ik toch wel als een eer.
Vooruitstrevende afdeling
Als het om erkennen en waarderen gaat, vind ik dat onze afdeling behoorlijk vooruitstrevend is ingericht. Daar ben ik superblij mee. Je kunt bij ons als staflid echt kiezen of je gaat voor het onderzoek of het voor het onderwijs. En als je kiest voor het onderwijs zijn er veel mogelijkheden om bij te dragen. Als docent op inhoudelijk gebied maar ook als het gaat om zaken als coördinatie, vernieuwing, beleid en strategie. Die vooruitstrevendheid heeft zeker te maken met bepaalde personen op bepaalde posities. Bij ons was dat onder meer de huidige rector Jeroen Geurts. Als voormalig sectie- en afdelingshoofd bij ons heeft hij Erkennen & Waarderen geïntroduceerd en op de kaart gezet.
Realiseren en inspireren
Daar plukken we nog steeds de vruchten van. Zo hebben we nu een eigen sectie Onderwijs & Innovatie met mensen waarvan het zwaartepunt qua taken op onderwijsgebied ligt. Omdat we een bepaalde kritieke massa hebben, zijn we in staat om onderwijsvernieuwingen te realiseren en collega faculteiten te inspireren. Qua uitdagingen hebben we te maken met bezuinigingen en de noodzaak om de onderwijskwaliteit hoog te houden met minder personeel. Ik zal me in ieder geval hard blijven maken voor kleinschalig onderwijs. Daarnaast wil ik de betrokkenheid van studenten bij de ontwikkeling van onderwijs graag fors vergroten. Daar werken we nu aan binnen het project ‘students as partners’.
De foto is gemaakt door Mark van den Brink
