Erna Baars is beslist geen one trick pony. Ze is partner bij Amargon Consultancy&Coaching, directeur van de Greenleaf Academy for Servant-Leadership en toezichthouder in de zorg. Voorheen was zij ziekenhuisbestuurder, directeur HR en bedrijfsarts. ‘Mijn domeinen zijn gezonde balans en ontwikkeling van het individu enerzijds en van organisaties en systemen anderzijds.’
Coachkwaliteiten verdiepen
Baars wilde haar coachkwaliteiten verdiepen en koos voor de opleiding Executive Coaching aan de VU/Ashridge (UK), die twee jaar duurt. ‘Ten eerste omdat ik op wetenschappelijke basis verder wilde leren en hiermee een internationaal erkende accreditatie behaalde. Iedereen kan zich coach noemen, maar ik heb graag academische onderbouwing, ook al is die nog jong in dit vak.’
De tweede reden was dat de insteek vooral relationeel is. ‘Op basis van gelijkwaardigheid werk je dan met het web van relaties van de cliënt én met wat zich in je eigen relatie met de cliënt voordoet. Dat voegde voor mij iets toe.
Nieuwe kennis die haaks staat op eerdere opleiding
Als arts was ik gewend aan de rol van deskundige, die bij een probleem vooral adviseert. Bij coaching staat het helpen van de ander om zelf zijn vragen te beantwoorden centraal. Wat mij vooral heeft getroffen, was dat het belang van de kwaliteit van de relatie tussen coach en coachee veel groter is dan ik dacht. Dat blijkt zelfs de beste predictor voor de uitkomst van een coachingtraject. Ik moest dus iets wezenlijks aan mijn repertoire van oplossingsgerichte aanpakken toevoegen. Inhoudelijke interventies worden daardoor minder belangrijk dan in het moment opmerken wat er speelt en dit dan ook (durven) inbrengen. Dat staat haaks op hoe ik destijds ben opgeleid. Als medicus leerde je persoonlijke gevoelens juist achter te houden omdat die er niet toe doen. Ik werd hiervoor sensitiever.’
Dat ook de vakethiek uitgebreid aan bod kwam, vindt ze een extra aanbeveling. ‘En bijvoorbeeld contracteren. Dat speelt tijdens elk gesprek en niet alleen van te voren.’
