Uit: interview Dirk de Hoog met hoogleraar Koos Bosma over het eredoctoraat voor Rem Koolhaal in Advalvas (nr. 4, 2012):
“Rem Koolhaas (1944) is een van de invloedrijkste architecten ter wereld. Dat is de reden voor het eredoctoraat, zegt hoogleraar architectuurgeschiedenis Koos Bosma. Koolhaas runt OMA, een soort imperium met bureaus in Rotterdam, New York, Beijing en Hong Kong met in totaal zo’n 250 werknemers. Er is ook een onderzoekspoot die AMO heet. Koolhaas werkt tegelijk aan zo’n vijftig projecten wereldwijd. “Hij heeft niet alleen door zijn gebouwen enorme invloed. Hij leidt ook mensen op via stages op zijn bureau en doceert aan de universiteit van Harvard. Hij heeft ook een eredoctoraat van de universiteit van Leuven en doceerde aan de Technische Universiteit Delft. Misschien wel helft van de nieuwe invloedrijke architectenbureaus in de wereld en zeker in Nederland is opgericht door mensen die met Koolhaas hebben samengewerkt of bij hem hebben gestudeerd. Hij is dus ook docent en op zijn manier wetenschapper. Onze studenten lezen zijn boeken en artikelen,” aldus Bosma.
Een van die boeken is S,M, L, XL. Koolhaas heeft zijn bekendheid vooral in het buitenland verworven, waar hij ook 95 procent van zijn omzet vandaan haalt. In Nederland hielp hij onder meer de Uithof in Utrecht verder te ontwikkelen, toen dat in de jaren negentig een saaie verzameling betonnen torens in het weiland dreigde te worden. Hij stelde voor de nog geplande torens te kantelen. De lage, lange gebouwen geven meer intimiteit. Hij bouwde het Educatorium, met een opvallend opkrullende vloer. “Daar kun je zijn invloed aan afmeten. Na dat gebouw zie je die krul in allerlei varianten bij andere architecten terugkomen”, aldus Bosma. Koolhaas hecht veel belang aan materialen en constructies. “Hij werkt met de nieuwste technieken en maakt bouwers bijna gek door het ogenschijnlijk onmogelijke te eisen. De Nederlandse ambassade in Berlijn van zijn hand is zo’n technisch hoogstandje.” Koolhaas ontwikkelde technieken om ook in hoogbouw geheel vrije vloeroppervlaktes te creëren. Vroeger was dat onmogelijk omdat er stalen of betonnen steunpilaren nodig waren om de bovenliggende verdiepingen te steunen. Bosma wil Koolhaas geen utopist noemen. “Maar hij wil wel grenzen verleggen en mensen dwingen op een andere manier naar hun omgeving te kijken.”
Lees ook het interview met Rem Koolhaas in Advalvas (nr. 4, 2012) naar aanleiding van het eredoctoraat.
