Sinds het begin van de 21e eeuw zien we een snelle toename van allerhande interreligieuze/interreligieuze initiatieven. Dialoog (in de brede zin van het woord) wordt gezien als een middel om de sociale cohesie van diverse samenleving te versterken. De algemene strekking is dat dialoog moet plaatsvinden in een veilige ruimte waar mensen die zich anders verhouden tot religie (spiritueel, religieus, humanistisch, atheistisch,...), elkaar als gelijken kunnen ontmoeten en en kunnen leren van elkaars overtuigingen en praktijken.
De onderzoekers in deze groep erkennen het belang van interreligieuze ontmoetingen. Niettemin, delen zij de overtuiging dat het kader waarbinnen de dialoog vandaag geframed wordt en de normatieve vooronderstellingen die aan de dialogische wende ten grondslag liggen, onvoldoende worden geproblematiseerd. Dit gebrek aan problematisering kan ertoe leiden dat de reële ongelijkheid waarmee religieuze minderheden te maken krijgen, ook in de context van dialoog, in stand blijft. Deze onderzoeksgroep, geïnspireerd door kritische theorie, stelt dat interreligieuze dialoog gekoppeld moet worden aan de strijd voor gelijkwaarheidigheid, inclusie en rechtvaardigheid. Dat veronderstelt de deconstructie van assumpties die nu met name het belang van de meerderheid dienen.
Concreet proberen we enkele van de normatieve veronderstellingen over religie (wat religie is en zou moeten zijn); over dialoog en diversiteit; over religie en geweld; religie in de publieke ruimte; religie en ras die diep geworteld zijn in de interfaith sector te deconstrueren en onderzoeken wat het impact is van deze deze normatieve interlevensbeschouwelijke relaties.
Decolonizing Interreligious Studies - onderzoeksgroep
In de interdisciplinaire onderzoeksgroep Decolonizing Interreligious Studies werken religiewetenschappers, filosofen en theologen met een bijzondere interesse voor kritische theorie; kritische rassentheorie, postkoloniale-, gender-, queerstudies, en kritische pedagogiek.