Pareltjes op papier
Wat deed jij graag als kind? Wanneer vergeet je de tijd? Wat maakt je bijzonder? Daarover gingen de deelnemers van de workshop ‘creatief schrijven’ over in gesprek. Doel was om elkaars talenten boven water te krijgen en daar in alle vrijheid een verhaal of een gedicht over te schrijven. De eindresultaten konden meedingen naar de NT2-schrijfprijs 2024-2025. Er zaten pareltjes tussen!
Als opwarmer kregen de deelnemers de opdracht om vijf minuten stil en onafgebroken over associaties bij het thema ‘mijn talent’ te schrijven. De pen mocht niet van papier. Verder mocht alles: losse woorden, zinnen, moedertaal, spelfouten, grammaticafouten, tekeningen, wat maar in ze opkwam. Een cursist schreef een soort associatief boodschappenlijstje. Een andere cursist maakte een staccato gedichtje met losse woorden en zinnen en weer een andere cursist begon een verhaal.
Talent ontdekken
Sommigen hadden al een idee van hun talent, anderen ontdekten het al schrijvend. Een deelnemer zei na vijf minuten: “Toen ik begon te schrijven, wist ik mijn talent niet, maar nu wel. Het kwam vanzelf!” Een cursist uit Jemen noemde schaken als talent. Daar zag een cursist uit Egypte nog een talent onder: strategisch denken en vooruitkijken. Een Turkse cursist hield als kind erg van tekenen, maar ze werd ontmoedigd door haar juf, die vond dat de zon altijd geel was en nooit grijs. Een stillere cursist noemde luisteren als zijn talent. En een vrouw uit Iran, die haar leven al heel vaak opnieuw was begonnen, ontdekte al schrijvend dat ze best moedig was.
Van stofzuiger tot grijze zon
De deelnemers werden steeds opener en durfden dingen te delen. Dat hielp ze bij het uitwerken van hun verhaal of gedicht. Ook hier waren ze vrij, maar zonder Chat GPT. Ze schreven met aandacht, viel me op. De eindversies droegen ze aan elkaar voor. Er zaten prachtige voorbeelden tussen. Zoals het verhaal “Mijn talent en de stofzuiger” van een cursist uit Afghanistan. Hij maakte nooit huiswerk en deed niets in het huishouden, totdat hij een klein (on)geluk veroorzaakte en zijn vader besloot dat hij bij de plaatselijke elektricien moest gaan werken. Het verhaal eindigt ermee dat hij de stofzuiger voor zijn moeder repareert. De Turkse cursist die graag tekende, schreef een verhaal met de titel “De zon is grijs”. De cursist uit Jemen, die goed kan schaken, beschreef uiteindelijk dat hij als 7-jarige een computerprobleem van zijn 23-jarige broer oploste. Hij koos als slotzin het advies van zijn broer: Blijf nieuwsgierig!