Terwijl verzorgenden IG de grootste beroepsgroep binnen de langdurige zorg vormen – met ruim 136.000 zorgprofessionals – blijft hun expertise onderbelicht bij beleidsmakers, managers en andere zorgprofessionals. Dit gebrek aan waardering heeft grote gevolgen, zeker nu het tekort aan verzorgenden IG in 2035 kan oplopen tot meer dan 51.000. Zonder hen dreigt de zorg letterlijk vast te lopen.
Onmisbaar, maar onzichtbaar
Het onderzoek wijst uit dat verzorgenden IG een sleutelpositie innemen in de zorg. Ze bieden niet alleen persoonlijke verzorging en verpleegtechnische handelingen, maar zijn ook de oren en ogen van artsen, therapeuten en verpleegkundigen. Hun kennis van de wensen en behoeften van cliënten is onmisbaar in de wijkverpleging, verpleeghuiszorg, gehandicaptenzorg en revalidatiezorg. Toch blijkt dat zowel binnen zorgorganisaties als in de bredere samenleving hun bijdrage onvoldoende wordt erkend en gewaardeerd.
Maatschappelijke impact: een visuele ode aan verzorgenden IG
Om het bewustzijn rondom de rol van verzorgenden IG te vergroten, hebben onderzoekers Marieke van Wieringen en Kim van Erp van Vrije Universiteit Amsterdam het initiatief genomen voor het fotoboek Onzichtbaar maar onmisbaar. Dit boek, met fotografie van John van Hamond, brengt de veelzijdigheid en het belang van verzorgenden IG op indringende wijze in beeld. Van dagelijkse zorgtaken tot verpleegtechnische handelingen, en van een geruststellend gesprek tot intensieve begeleiding: het boek toont met liefde, zorgvuldigheid en humor de impact van hun werk.
Een oproep tot verandering
Dit fotoboek is meer dan een eerbetoon; het is een dringende oproep aan beleidsmakers, politici en de samenleving om verzorgenden IG de erkenning en waardering te geven die zij verdienen. Zonder hen komt de zorg tot stilstand. Het is tijd om hen te zien, serieus te nemen en in hen te investeren.
De officiële lancering van Onzichtbaar maar onmisbaar vond plaats op 17 maart 2025 bij Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland. Het boek is een samenwerking met V&VN Verzorgenden en kwam tot stand met subsidie van de VUvereniging en financiële bijdragen van V&VN en de VU Amsterdam.
Foto: John van Hamond
“Als verzorgende IG mag ik medicijnen toedienen. Deze mevrouw krijgt ze met wat appelmoes: dat vindt ze lekker en maakt doorslikken makkelijker. Als ik naast haar ga zitten legt ze altijd haar hoofd tegen mijn schouder.”