Minimale effecten van micro- en nanoplastics op de placenta in het lab
Toxicoloog Jeske van Boxel laat zien dat microplastics geen acute effecten hebben in placentamodellen, maar dat ze wel van de maternale naar de foetale kant transporteren en licht verstorende werking hebben op hormoonvorming.
Plastic bestaat uit verschillende polymeren (ketens) en stoffen, en deze plastics kunnen afbreken tot microplastics. Steeds meer onderzoek heeft aangetoond dat microplastics gevonden worden in verschillende organen zoals de placenta in het menselijk lichaam, maar eigenlijk is er niet bekend wat het effect hiervan is. Het is bekend dat de toegevoegde stoffen aan plastic hormoon verstorend kunnen werken, maar we weten eigenlijk niks van microplastic zelf. Daarom werd in dit onderzoek gekeken naar de effecten van microplastics op de placentafunctie.
Hormoonvorming
''Uit het onderzoek kwam naar voren dat we geen acute effecten zien in onze placenta modellen na blootstelling aan microplastics, maar de microplastics kunnen wel van de maternale kant naar de foetale kant transporteren'', legt van Boxel uit. ''Daarnaast hebben we in verschillende placenta modellen gevonden dat er lichte verstoring optreedt van de hormoonvorming met name zagen we een verlaging van estrogenen. Deze hormonen zijn erg belangrijk voor de regulatie van de zwangerschap.''
Europees project
Van Boxels onderzoek was onderdeel van het Europese AURORA-project. Hierin was het doel om inzicht te krijgen in de gezondheidseffecten van microplastics op de zwangere en de baby. Het is belangrijk om inzicht hierin te krijgen zodat de regelwetgeving met betrekking tot plastic productie aangescherpt kan worden. Van Boxel: “Uit ons onderzoek blijkt wel dat het belangrijk is om de blootstelling aan microplastics te verminderen. Op dit moment is er nog te weinig onderzoek gedaan naar de gezondheidseffecten die daadkracht kunnen geven voor een verandering van de wetgeving. Een vervolgproject zou een uitstekende manier zijn om meer informatie te verzamelen over de effecten op bijvoorbeeld de vruchtbaarheid.”
Alle experimenten in dit proefschrift zijn uitgevoerd in het lab. De placenta modellen die zijn gebruikt bestaan uit verschillende type cellen zodat er een "mini-placenta" nagebouwd kon worden om zo de structuur en de functie van de placenta het best mogelijk na te bootsen.
Meer informatie over het proefschrift
