Netvliesaandoeningen nauwkeuriger diagnosticeren
Neuro-ophthalmologisch onderzoeker Johannes Kübler bestudeert het diagnostische potentieel van optische-coherentietomografie (OCT). Zijn huidig onderzoek richt zich op het verbeteren van de verwerking van OCT-gegevens om een meer kwantitatieve karakterisering van weefsel mogelijk te maken. OCT is een belangrijk beeldvormend instrument dat wordt gebruikt om netvliesaandoeningen te diagnosticeren en te monitoren, voornamelijk door structurele veranderingen zoals laagverdunning en vochtophoping te detecteren.
Kübler toont aan dat door de verwerking van OCT-scans zorgvuldig aan te passen, nauwkeurigere metingen kunnen worden verkregen die de optische eigenschappen van het oogweefsel kwantificeren. OCT wordt vaak gebruikt om de gezondheid van de ogen te controleren, maar het kan soms een uitdaging zijn om nauwkeurige resultaten te verkrijgen. Dit onderzoek verbetert dit proces door alternatieve manieren te vinden om de gegevens te analyseren, wat leidt tot betrouwbaardere metingen zonder dat extra tests of dure apparatuur nodig zijn.
Het verbeteren van de precisie van OCT-metingen en het leveren van meer kwantitatieve resultaten kan helpen bij het eerder detecteren van oogziekten, wat leidt tot betere monitoring en effectievere interventies. Dit zou patiënten ten goede komen door snellere, nauwkeurigere diagnoses mogelijk te maken. Bovendien helpen de ontwikkelde methoden in dit onderzoek mogelijk bij het automatiseren van sommige OCT-processen, waardoor het minder nodig is om afhankelijk te zijn van handmatige aanpassingen en oogonderzoeken efficiënter worden.
In de toekomst kunnen deze verbeteringen worden geïntegreerd in commerciële OCT-systemen, waardoor hoogwaardige oogzorg toegankelijker en betaalbaarder wordt. Dit zou bijvoorbeeld kunnen leiden tot een breder gebruik van geavanceerde oogonderzoeken bij routinecontroles, ten behoeve van groepen met beperkte toegang tot gespecialiseerde zorg.
Voor dit onderzoek paste Kübler een combinatie van laboratoriumexperimenten en gegevensanalyse toe. Eerst zijn nieuwe kalibratietechnieken getest met behulp van modeloogfantooms in het laboratorium. Vervolgens zijn deze methoden toegepast op echte OCT-scans van patiënten om te zien hoe goed ze in de praktijk werken. Deze aanpak toont hoe de ontwikkelde technieken zowel in gecontroleerde experimenten als in praktijktoepassingen kunnen worden gebruikt.
Meer informatie over het proefschrift