Nederlandse burger heeft enigszins behoefte om mee te beslissen in aanpak uitbraakbestrijding
Biomedische wetenschapper Sophie Kemper onderzocht burgerbetrokkenheid bij het maken van beleid over uitbraakbestrijding. Uit haar onderzoek blijkt dat meningen en behoeften van Nederlandse inwoners over hun betrokkenheid bij de bestrijding van COVID-19 verschilt. Sommigen willen graag actief betrokken worden bij belangrijke beslissingen over hoe we omgaan met uitbraken zoals COVID-19. Zij denken dat inwoners nieuwe ideeën en perspectieven kunnen bieden, die de kwaliteit van beleid verbeteren.
Geen vaste structuren
Anderen hebben geen behoefte om meer betrokken te worden, en willen vooral goede informatie over de uitbraak krijgen. Over het algemeen vinden inwoners dat de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor beslissingen nog steeds bij experts moet liggen. Op wereldwijde schaal ziet Kemper dat er bijna geen vaste structuren zijn opgezet om inwoners direct te betrekken bij het maken van beleid over uitbraakbestrijding. Hier kan in de toekomst meer op gefocust worden.
Uitbraakbestrijding is complex
Bij de uitbraakbestrijding van een infectieziekte zijn veel belangrijke beslissingen nodig om snel en adequaat te reageren. Denk bijvoorbeeld aan beleid op restrictiemaatregelen. De verschillende behoeftes, belangen en meningen die meespelen maken uitbraakbestrijding tot een ingewikkeld proces. Ook is er vaak sprake van tijdsdruk en maatschappelijke onrust. Ondanks de impact van de gevolgen van zo’n uitbraak op de bevolking, worden nu in Nederland bijna alle beslissingen genomen door experts en beleidsmakers. De Nederlandse bevolking speelt vooral een rol in de uitvoering van maatregelen, maar is deels van mening dat zij betrokken kunnen worden in de beleidsvorming.
Betrekken van inwoners
Kempers onderzoek is een eerste stap in het betrekken van inwoners bij de uitbraakbestrijding. Dit betekent in de praktijk dat er nog een aantal stappen moeten worden gezet. “Tot nu toe hebben we ons vooral gericht op de behoeften en meningen van de inwoners van Nederland zelf, maar we moeten bijvoorbeeld ook met andere betrokkenen binnen de uitbraakbestrijding om tafel zitten. Samen kunnen we verder bepalen hoe burgerbetrokkenheid vormgegeven kan worden. Daarnaast is het voor onderzoekers op dit thema heel belangrijk, om duidelijk te beschrijven hoe ze hun onderzoek precies hebben aangepakt: Wie hebben zij betrokken? Hoe precies? Waarover konden inwoners meepraten? Als dit duidelijk wordt beschreven, kunnen andere onderzoekers hiervan leren.”
Meer informatie over het proefschrift
