Een intersectionele lezing van bijbelboek Hosea kan bijdragen aan meer ecologische rechtvaardigheid in Indonesië, stelt Paula Mandika. Zo wil ze een stem geven aan gemarginaliseerde gemeenschappen.
“In mijn onderzoek analyseer ik intersectioneel de metaforen in Hosea 1-2 en 4:1-3 met behulp van cognitieve theorieën, sociaalwetenschappelijke kritiek en ecofeminisme in dialoog met drie verschillende gemeenschappen uit Poso, Sumba en Yogyakarta.
“Het is een aanzet om de wetenschappelijke analyse te verbreden die gericht is op het beperkte idee van huwelijksbeeldspraak in het boek. De zorg over desintegratie in Hosea is volgens mij niet beperkt tot het sociale netwerk van menselijke relaties, maar ook in relatie tot de ‘lichamen’ van de natuur. De geleefde werkelijkheid van de mensen die betrokken zijn bij het lezen werpt daar een nieuw licht op.
“In de context van ecologisch onrecht in Indonesië is de belangrijkste onderzoeksvraag in hoeverre het intersectionele lezen met Indonesische gemeenschappen, gericht op land en lichaamsbeelden in Hosea, kan dienen als een proces dat bijdraagt aan rechtvaardigheid.”