Hoe werden islamitische extremisten christen?
Scott Gustafson, adviseur van religieuze instellingen, interviewde 52 voormalige extremisten en religieuze werkers in het Midden-Oosten en vond zeven gemeenschappelijke thema's in hun bekeringsverhalen. Het toont de krachtige effecten van empathie en vriendelijkheid, de aantrekkingskracht van alternatieve gemeenschappen en de wederzijdse transformatie die plaatsvindt in relaties.
In zijn proefschrift onderzocht Gustafson een bekeringsfenomeen in het Midden-Oosten van voormalige islamitische extremisten tot het christendom, dat begon in 2010 bij het uitbreken van oorlog en conflict in Syrië en Irak en de komst van de Islamitische Staat. In het bijzonder wilde hij dit fenomeen begrijpen in een historische context en door de lenzen van deradicalisering en missiologie.
Gemeenschappelijke thema's
Gustafson toont zeven gemeenschappelijke thema’s in de verhalen over deradicalisering en bekering van voormalige extremisten: 1) onzekerheid 2) bovennatuurlijke dromen, visioenen en andere gebeurtenissen 3) beweging tegen de heersende macht, die de status quo uitdaagt 4) wederzijdse transformatie, berouw en bereidheid om te veranderen 6) verrassende vriendelijkheid van christenen jegens out-groups als een uiterst invloedrijke factor en 7) de grote invloed van gedreven ex-extremisten.
Drijfveren en patronen
Gustafson ontdekte motivaties en patronen in de deradicaliseringstrajecten onder voormalige islamitische extremisten en biedt inzichten in de houding ten opzichte van die groepen en trajecten. Hij laat de krachtige effecten zien van empathie en vriendelijkheid jegens vijanden naar voren, de aantrekkingskracht van alternatieve gemeenschappen die in contrast staan met hun omringende vijandige culturen en de wederzijdse transformatie die plaatsvindt in relaties, vooral rond de tafel.
Gustafson geeft ook inzichten voor missiologie en christelijk werk in vijandige contexten. Het toont het belang aan van bezoek en gastvrijheid als missionaire praktijken, holistische programma's als manieren om de menselijkheid en waardigheid van anderen te waarderen, en diversiteit in samenwerkingen als een sleutelrol bij het mogelijk maken van missiewerk. Vanwege deze positieve effecten voor de samenleving pleit Gustafson ervoor dat christelijke minderheidsgemeenschappen blijven worden aangemoedigd om hun missie uit te voeren, zelfs in potentieel vijandige contexten.
Meer informatie over het proefschrift