Mijn onderzoeksveld is analytische chemie, wat inhoudt dat men continue bezig is met het vinden van nieuwe analysemethoden, analyse apparatuur en het optimaliseren daarvan, zodat we uiteindelijk nóg beter in staat zijn om bepaalde stofjes te meten en bijvoorbeeld ziektes aan te kunnen tonen. Ik zie dit veld dan ook als de basis van vele nieuwe ontdekkingen, omdat het te koppelen is aan alles wat uit moleculen bestaat. En dat vind ik motiverend.
De titel van mijn proefschrift is ‘Photodegradation Illuminated – New analytical tools for studying photochemical processes’. Samen met o.a. de Universiteit van Amsterdam en enkele publieke en private partners gingen we op zoek naar nieuwe technieken en methoden om fotodegradatie beter te kunnen bestuderen. Fotodegradatie is het proces dat plaatsvindt wanneer een molecuul uit elkaar valt of met andere moleculen reageert als gevolg van blootstelling aan licht. Dit kan voordelig zijn, bijvoorbeeld bij waterzuivering waar UV straling wordt toegepast om schadelijke stofjes af te breken, maar het kan ook nadelige effecten hebben. Denk aan het afbreken van voedingsstoffen en het vervagen van kunst in musea. Dit moet voorkomen worden, maar dan moet eerst onderzocht worden hoe die processen precies verlopen. Met de uitkomsten van onze studie kunnen we deze processen nu preciezer, sneller en op een betrouwbaardere manier bestuderen.
Fantasie de vrije loop laten
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het schrijven van mijn thesis voor het grootste deel van de tijd echt leuk vond. Ik heb het altijd al leuk gevonden om verhalen te schrijven en het gaf mij de kans om mijn fantasie de vrije loop te laten, tot op zekere hoogte dan. Het blijft een wetenschappelijk stuk! Door in de eerste jaren van mijn promotietraject te focussen op welke hoofdstukken ik in mijn boekje wilde hebben, kon ik daar mijn onderzoek ook op inrichten. Zo verrichte ik mijn onderzoek gebaseerd op de verhaallijn die ik in mijn hoofd had. Dat maakt het leven als een PhD’er denk ik toch wat eenvoudiger, in tegenstelling tot wanneer je een verhaal moet baseren op de verkregen onderzoeksresultaten. Daarnaast vond ik het fantastisch om over een cover en een lay-out na te denken. Ik kon daar ook echt mijn creativiteit in kwijt.
Na 4,5 jaar kijk ik tevreden terug op mijn leven als PhD student bij de Vrije Universiteit Amsterdam. Ik heb altijd veel vrijheid ervaren binnen de Bio-Analytical Chemistry groep, ook was er altijd ruimte om jezelf te zijn. Het werken met internationale collega’s en studenten heeft mij doen realiseren dat je je soms moet aanpassen aan de mensen om je heen om een goed resultaat te krijgen. Dat kon soms best ingewikkeld zijn, maar uiteindelijk was het vooral erg belonend. Bovendien ben je als PhD student een ‘mannetje/vrouwtje van alles’: je bent manager, begeleider, coach, docent, onderzoeker etc. Dat zorgt ervoor dat je continue uitgedaagd wordt, maar een enorme allrounder bent na je promotie en daar ben ik ook echt dankbaar voor. Natuurlijk was het niet altijd makkelijk en waren er ook tegenslagen (lees COVID), maar als er iets is wat ik heb geleerd, dan is het dat er altijd een omweg bestaat om hetzelfde doel te bereiken. Wees flexibel en veerkrachtig en je komt een heel eind!
Nieuwe baan bij Nederlands Forensisch Instituut
Op 28 juni promoveer ik en daar heb ik enorm veel zin in. En in juni start ik met mijn nieuwe baan als ‘Wetenschappelijk medewerker’ bij het Nederlands Forensisch Instituut. Ik word daar opgeleid tot ‘drugsdeskundige’ en ga op dit gebied o.a. onderzoek aansturen en onderwijs geven. Het is een fractie minder wetenschappelijk onderzoek dan ik gewend ben, maar het zal nog steeds onderdeel zijn van wat ik ga doen. Onderzoeken zit immers echt in mijn bloed. Vanuit daar zie ik hoe het verder loopt! Ik ben niet iemand die al weet hoe het leven er over 5 jaar uit ziet, maar een wereldreis staat in ieder geval op de planning! ;-)