Per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) zijn door de mens gemaakte chemicaliën. Ze worden gekenmerkt door koolstof-fluorverbindingen. Hierdoor zijn ze moeilijk afbreekbaar in het milieu en vaak schadelijk voor de gezondheid.
Textiel en oppervlaktewater
De groep PFAS-verbindingen omvat duizenden stoffen, maar de effecten van veel ervan zijn nog onbekend omdat ze nog niet gemeten kunnen worden. Liwara's onderzoek richtte zich daarom op het bevestigen van PFAS waarvan vermoed wordt dat ze aanwezig zijn in het milieu en consumentenproducten. Hij keek specifiek naar textiel en oppervlaktewater, waar PFAS vaak in monsters worden aangetroffen.
Hij bevestigde de aanwezigheid van PFAS die nog niet eerder routinematig waren gecontroleerd. Deze nieuw geïdentificeerde verbindingen kunnen door zijn onderzoek worden gekwantificeerd. Het onderzoek toont de complexiteit van het PFAS-probleem aan en laat zien dat veel verbindingen die in het milieu voorkomen momenteel over het hoofd worden gezien.
Nieuwe standaarden
Het onderzoek levert nieuwe standaarden op die kunnen worden gebruikt door laboratoria of regelgevende instanties om PFAS-verontreiniging effectiever te controleren. Deze standaarden kunnen helpen om de lijst met doelverbindingen uit te breiden en zo een beter inzicht te krijgen in de aanwezigheid van PFAS. Bovendien kunnen de normen worden gebruikt in toxicologische tests om de potentiële risico's van deze stoffen voor de menselijke gezondheid te beoordelen.
De scheikundige voerde het grootste deel van zijn onderzoek uit in het laboratorium, zowel aan de VU Amsterdam als bij Chiron in Trondheim, Noorwegen, en andere bedrijven en instituten, waarbij hij zich richtte op de synthese van analytische standaarden en de analyse van milieu- en consumentenproducten. Voor de identificatie en kwantificering van PFAS werden gangbare chromatografische en massaspectrometrische technieken gebruikt.