Het fotoboek laat in woord en beeld zien hoe belangrijk verzorgenden IG zijn. In verpleeghuizen, de wijkverpleging en de gehandicaptenzorg zijn ze de ogen en oren van artsen, mantelzorgers en wijkverpleegkundigen. Ze bouwen vertrouwensbanden op, signaleren veranderingen en ondersteunen cliënten tijdens kwetsbare momenten.
'Ons werk draait om de vraag: wat heeft deze persoon nodig? Zit er een sok dubbel? Er zijn zoveel redenen waarom iemand onrustig kan zijn'
Het idee voor het boek komt voort uit onderzoek aan de Vrije Universiteit Amsterdam, waar Marieke van Wieringen zich verdiepte in het werk van verzorgenden IG. Haar onderzoek maakt zichtbaar hoe weinig erkenning deze beroepsgroep krijgt, terwijl ze zo dicht bij mensen staan. Eerder vertelde ze, samen met Kim van Erp, hierover in een interview (zie onder: Gerelateerd) dat al verscheen op de website van de VUvereniging.
Met deze foto's, voorzien van korte commentaren van verzorgenden IG, willen ze deze beroepsgroep niet alleen beschrijven, maar ook letterlijk in beeld brengen. De foto’s in het boek zijn gemaakt door fotograaf John van Hamond, bekend van onder andere NRC. Sabine Verschueren verzorgde de vormgeving. Het boek is niet alleen een eerbetoon, maar is tegelijkertijd een uitnodiging aan politici, beleidsmakers, opleiders en burgers om écht te zien hoeveel deze beroepsgroep betekent.
- ‘Onzichtbaar maar onmisbaar’ is mede dankzij een subsidie van de VUvereniging tot stand gekomen.
Foto: John Hamond
'Als verzorgende IG mag ik medicijnen toedienen. Deze mevrouw krijgt ze met wat appelmoes: dat vindt ze lekker en maakt doorslikken makkelijker. Als ik naast haar ga zitten legt ze altijd haar hoofd tegen mijn schouder'
