We waren zojuist op een bijzondere plek om foto’s te nemen. Hoe zit dat?
‘Ik ben december 2024 begonnen als directeur-bestuurder van Stichting Forteiland Pampus. Pampus is een eiland dat eind negentiende eeuw is gebouwd als sluitsteen van de Stelling van Amsterdam, een militair verdedigingswerk dat z’n functie verloor na de opkomst van het vliegtuig. Inmiddels staat het op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en gebeuren er allerlei interessante activiteiten. Ik ben echt heel gelukkig dat deze kans voorbij kwam. Zo’n bijzondere plek. Een droombaan.’
Waar wil je aan bijdragen als bestuurslid van de VUvereniging?
‘Ik hoop dat we de betrokkenheid bij de vereniging kunnen verjongen, en dat deze ook intensiever is dan nu. Het is nodig dat een nieuwe generatie zich bindt en ook een eigen kleur aan de vereniging geeft.
Natuurlijk moeten we daar nog veel voor doen, maar het zou mooi zijn als leden zich onderdeel van een groter geheel voelen. Daarom dragen we ook actief bij aan het Déjà VU Festival en kunnen mensen daar lid worden. Ik was echt geraakt door het aantal leden dat er bij het festival was. Die zijn speciaal in de trein gestapt, om erbij te zijn, en elkaar te ontmoeten.’
‘Wat maakt het nou zo bijzonder dat er een vereniging is?’
Denk je dat de vereniging verandert, een andere uitstraling krijgt?
‘Ik denk dat we intern niet eens weten wat de cultuur is. Dat is een van de onderwerpen waar we het over moeten hebben. Wat maakt het nou zo bijzonder dat er een vereniging is? Als je van niks weet en je ziet onze video: is dat hetgeen wat pakt?’
Denk daar eens over verder
‘De VUvereniging biedt een structuur waar je je bij kunt aansluiten. Waar je met elkaar het gesprek op een veilige manier kunt aangaan, maar ook waar je je gesteund en gehoord voelt. We kunnen bijvoorbeeld actief studenten gaan ondersteunen. We hebben de luxe dat we financiën hebben om ook kleinschalig te helpen. Het kan zijn dat studenten van huis uit geen geld hebben om een laptop of vervoer te regelen. Het is een actieve benadering, die we nu nog niet hebben. Ik vind dat erg. Want het gaat om stille armoede waardoor mensen zich niet ontwikkelen. Waardoor ze nooit uit die armoede gaan komen.
‘Als je gesteund bent geweest, ga je het ook voor een ander doen’
En als we iets uit het verleden kunnen meenemen: Abraham Kuyper kwam al op voor de kleine luyden. We kunnen echt in de spiegel kijken. Waar komen we vandaan? En als je gesteund bent geweest, ga je het ook voor een ander doen. Dat is volgens mij de cultuur waar ik naar toe wil.’
Je pleit eigenlijk voor vernieuwing die teruggrijpt op de oorsprong
‘Abraham Kuyper wilde niet alleen vrij zijn van de bemoeienis van kerk en staat, maar er ook zijn voor iedereen. Breed, of toch voor zover dat toen breed was.
‘Ik denk dat je in de geest van vroeger, met andere woorden, andere middelen, van betekenis kan zijn’
Dat kan nu ook. Wij sluiten nu mensen uit. Ik denk dat de VU juist een plek moet zijn waar je je bewust bent van het feit dat je bevoorrecht bent. En dat je juist vanuit die plek kunt zeggen: hoe kunnen we jou helpen? Ik denk dat je in de geest van vroeger, met andere woorden, andere middelen, van betekenis kan zijn. Dat kan ook een reden zijn waarom je bij de VUvereniging zou willen komen. En waarom je ook als universiteit trots mag zijn dat hij er is.
En het is misschien een droombeeld, maar als we dat stapje voor stapje verder kunnen brengen... dan is het niet een verhaal van uit 1879, maar een verhaal van 2025. En verder.’
De sociale mechanismen die in 1879 golden, gelden nu nog
‘Het ziet er anders uit, het raakt anders, maar het is nog steeds hetzelfde. Als je naar de studentenpopulatie op dit moment kijkt, al die studenten met een niet-westerse achtergrond. Ze studeren heel hard, zijn snel, slim. En dan komen ze in de maatschappij. En dan is het in Amsterdam nog prima te doen, maar heel veel gebieden in Nederland, zeker nu, zijn niet zo divers of tolerant.
'Je sluit minstens een kwart van de studenten van de VU uit van een sociale omgeving waar ze straks in moeten functioneren’
Maar het geldt ook hier bij studentenverenigingen: verplicht drinken, anders krijg je een boete. Ben je er niet? Krijg je een boete. Je sluit daarmee zoveel mensen uit. Ik ging in mijn studietijd met de auto naar mijn dispuutsborrel. In Amsterdam, waar je nog makkelijk bij de gracht kon parkeren. En ik ging na een paar frisjes weer naar huis. Dat kan nu dus niet. Daarmee sluit je minstens een kwart van de studenten van de VU uit van een sociale omgeving waar ze straks in moeten functioneren. Dus die lopen dan, ook al hebben ze een studie afgemaakt, achter. Omdat ze niet precies dezelfde vaardigheden of hetzelfde netwerk hebben.’
Je maakt je hard voor een groep die hulp kan gebruiken
‘Dat komt omdat ik zelf ook geholpen ben. Ik zat op het conservatorium, maar kon door een blessure niet verder. Door toeval kwam ik bij de VU terecht, waar men vroeg: maar hoe ga je het dan doen met schrijven, want je hebt last van je rechterhand. Hoe kunnen we dat voor je oplossen? Geschiedenis was een kleine faculteit. Die persoonlijke benadering vind ik zo belangrijk: gehoord en gezien worden. Wat kunnen wij voor je doen? Dat heeft voor mij de doorslag gegeven bij de keuze voor de VU. Dat is de reden waarom ik mij nu inzet voor de VUvereniging.
‘Jongeren geleiden door ze een beetje te steunen, dat is eigenlijk het oude idee waar het ooit mee begon’
Wat zouden we allemaal nog kunnen doen? Hoe tonen we onze eigen betrokkenheid en maken anderen ook betrokken? Wat kunnen we inzetten, een donatie, netwerk, een vaste plek waar je naartoe kan?
Ik heb de antwoorden nog niet. Maar jongeren geleiden door ze een beetje te steunen, dat is eigenlijk het oude idee waar het ooit mee begon.
Je kiest gewoon dat waarvoor de VUvereniging ooit is ontstaan. En als je echt laat zien dat het voor iedereen is, ongeacht waar je vandaan komt, welke stad, stadsdeel, geloof, man of vrouw: het maakt niet uit. Maar je bent welkom. Dat is ons DNA. Dat is onze basis. We moeten het gewoon gaan proberen.’
fotografie: David Meulenbeld
