Sorry! The information you are looking for is only available in Dutch.
Deze opleiding is opgeslagen in Mijn Studiekeuze.
Er is iets fout gegaan bij het uitvoeren van het verzoek.
Er is iets fout gegaan bij het uitvoeren van het verzoek.

Samenwerking landen en grenslocaties bij infectieziektebestrijding onvoldoende

8 februari 2024
De keerzijde van het vele en snelle reizen en handel over de wereld, is dat ook infectieziekten zich via verkeer kunnen verspreiden. Er zijn daarom internationale afspraken die voorschrijven wat havens, luchthavens en landsgrenzen minimaal moeten voorbereiden om de verspreiding van ziekten tussen landen tegen te gaan. Toch blijkt uit nieuw onderzoek dat de internationale afspraken te eenzijdig zijn vormgegeven en er onvoldoende wordt samengewerkt tussen landen en hun grenslocaties.

Voorbereiding op toekomstige dreigingen
Zo blijkt uit het onderzoek van gezondheidswetenschapper Doret de Rooij dat er bij infectieziektebestrijding niet alleen het medisch perspectief nodig is, maar ook het bedrijfskundig-, organisatorisch- en veiligheidsperspectief vanaf het begin moet worden meegenomen. Er moet samenhang zijn tussen voorbereiding van professionals en teams, binnen hun organisaties en tussen deze organisaties op een grenslocatie. Dit is er nu onvoldoende.

Samenwerking
Daarnaast leert de COVID-19 pandemie dat crisisplannen flexibiliteit in de bestrijding moeten faciliteren. Daarom is dus niet alleen goede voorbereiding vooraf belangrijk, maar moet dit samengaan met het op tijd kunnen leren en aanpassen aan nieuwe, complexe crisissituaties. Ook blijkt dat zowel voor, als tijdens de COVID-19 pandemie, onvoldoende tussen landen en hun grenslocaties werd samengewerkt. Het beleid tussen landen, en in het bijzonder binnen de Europese Schengenzone, verschilde sterk. Hierdoor was het vaak ineffectief. Dat het beleid zo verschilde is opmerkelijk, aangezien landen direct van elkaars grensbeleid afhankelijk zijn.

Voorkomen is beter dan genezen
Binnen Europa, maar ook daarbuiten, moet het voorkómen van de verspreiding van infectieziekten tussen landen gezamenlijk worden gedaan. Landen zouden meer moeten inzetten op gemeenschappelijk onderzoek, ontwikkeling en beleid om effectief te kunnen zijn. Daar wordt in Europa nu aan gewerkt. Daarnaast is het belangrijk te beseffen dat het onmogelijk is om voorbereid te zijn op alle mogelijke crisessituaties van de toekomst.

Juist daarom moet er nu geleerd worden om tijdig op een mogelijke crisis te reageren. De aanloop naar een crisis moet worden gebruikt om de voorbereidingen specifiek en op tijd naar de situatie aan te passen. En er moet geïnvesteerd worden in leermethoden om tijdens een crisisperiode te kunnen blijven leren en veranderen. Ten slotte moet de samenwerking tussen de verschillende partijen van verschillende sectoren op havens, luchthavens of grensovergangen geoptimaliseerd worden, zodat die tijdens de crisis heel effectief kan verlopen.