De studie, gepubliceerd in Royal Society’s Biology Letters, combineert machine learning en luisterexperimenten om de unieke kenmerken en evolutionaire wortels van kietelgelach te onthullen.
Roza Kamiloglu onderzocht met haar collega’s YouTube naar video's met authentieke, spontane lachmomenten en stelden een dataset samen van 887 lachgeluiden uit echte situaties. Deze video's werden zorgvuldig geselecteerd om ervoor te zorgen dat ze helder, ongeforceerd lachen toonden en werden gecategoriseerd in vier verschillende contexten: kietelen, humoristische stimuli (zoals comedy sketches of grappige films), het waarnemen van iemands ongeluk en verbale grappen. Elk fragment moest aan strikte criteria voldoen om ervoor te zorgen dat het lachen echt was, de context ondubbelzinnig was en dat het lachen door één persoon werd geproduceerd.
De onderzoekers gebruikten machine learning-technieken om systematische akoestische verschillen tussen de lachtypen te identificeren. Het systeem classificeerde lachen veroorzaakt door kietelen met een nauwkeurigheid van 62,5%, terwijl de classificatie van andere soorten lachen slechts iets boven toeval scoorde. Luisterexperimenten bevestigden deze bevindingen: in een studie werd deelnemers gevraagd te bepalen of lachgeluiden voortkwamen uit kietelen of andere contexten, en zij behaalden significant betere resultaten dan op basis van toeval te verwachten was. In een andere studie beoordeelden deelnemers lachfragmenten op perceptuele dimensies zoals opwinding, positiviteit en vocale controle, waarbij kietelgelach consequent als meer opwindend en minder gecontroleerd werd ervaren dan andere vormen van lachen.
Kamiloglu licht toe: “Dit type lachen ontstond waarschijnlijk meer dan tien miljoen jaar geleden en is geworteld in de sociale speelgedragingen van onze gemeenschappelijke voorouders met primaten. Net zoals chimpansees die giechelen tijdens speelse worstelpartijen, of honden die opgewonden hijgen tijdens een achtervolgingsspel, is dit lachen een spontane uiting van vreugde, diep verankerd in onze biologie." De unieke akoestische kenmerken weerspiegelen een automatische, minder gecontroleerde reactie, die het onderscheidt van lachen dat wordt opgewekt door cognitief complexere stimuli.
De bevindingen laten zien hoe kietelgelach, een diepgewortelde biologische reactie, ons een fascinerende kijk biedt op de evolutionaire oorsprong van menselijke vocale expressies. Zelfs mensen die nog nooit een lach hebben gehoord, zoals zij die doof geboren zijn, vertonen opmerkelijk vergelijkbare lachpatronen, wat de aangeboren aard van deze respons onderstreept. Door de unieke rol van kietelgelach in speelse interacties te benadrukken, onderstreept de studie het blijvende belang van lachen in sociale verbindingen door de tijd en tussen soorten heen.