"Eerdere onderzoeken richtten zich op een mogelijk verband tussen gewelddadige videogames en agressie, waarbij duidelijk is geworden hoe lastig dit onderzoek is," legt Miedzobrodzka uit. Daarom besloot de mediapsycholoog subtielere en minder directe effecten van gewelddadige games op tieners te onderzoeken. "Ik richtte me op vier sociaal-cognitieve vaardigheden: emotieherkenning, impulsen controleren, andermans perspectief zien en empathie voor pijn. Deze vaardigheden zijn belangrijk voor goed sociaal functioneren en ze ontwikkelen zich gedurende de puberteit. Als de ontwikkeling van zulke vaardigheden verstoord wordt, kan dat leiden tot antisociaal gedrag."
Miedzobrodzka voerde correlationele en experimentele studies uit met pubers (12-17 jaar) en jongvolwassenen. Aan het project namen meer dan 500 mannelijke Nederlandse deelnemers deel die in individueel verband werden getest.
Miedzobrodzka trok drie conclusies uit haar onderzoek. Ten eerste ontdekte ze verrassend genoeg dat regelmatig gewelddadig gamen niet gerelateerd was aan het herkennen van emoties en het begrijpen van andermans perspectief, of aan empathische reacties op pijn bij anderen, zoals velen misschien hadden verwacht. Bovendien ontdekte ze dat regelmatige gamers betere controle lijken te hebben over hun reacties in een emotionele context. Eén mogelijke verklaring hiervoor is dat mensen die regelmatig gewelddadige games spelen, bedreven zijn geraakt in het negeren van emotionele elementen in die games. Deze vaardigheid helpt hen om geconcentreerd te blijven en goed te presteren. Deze vaardigheid kan bijzonder nuttig zijn in de context van gewelddadige videogames, waar emotionele aspecten intens zijn, waardoor spelers zich beter kunnen concentreren op de doelen van het spel.
Ten tweede was de impact van blootstelling aan gewelddadige videogames op adolescenten beperkt tot kortetermijneffecten, die onmiddellijk na de game werden waargenomen. In haar experiment waren adolescenten die een gewelddadige game speelden minder nauwkeurig in andermans perspectieven zien en hadden ze minder empathische reacties wanneer ze anderen in pijnlijke situaties zagen.
Tot slot keek ze ook naar de effecten van andere gewelddadige media. Miedzobrodzka ontdekte dat een hogere blootstelling aan antisociale media-inhoud bij tieners gerelateerd was aan een minder accurate emotieherkenning en lagere empathische reacties bij het zien van anderen met pijn. Daarom benadrukt ze dat ouders niet alleen aandacht moeten besteden aan games, maar ook aan andere media die geweld bevatten en invloed hebben op jongeren.
Miedzobrodzka concludeert: "De resultaten van dit proefschrift zijn vooral interessant voor ouders, opvoeders, beleidsmakers, journalisten, ontwikkelaars van videogames en jonge gamers. De resultaten van mijn project kunnen helpen om de discussies in de media over de mogelijke schadelijke effecten van gewelddadige videogames op jongeren te kalmeren. Er is echter nog toekomstig onderzoek nodig om mogelijke 'sporen' van gewelddadige videogames in de ontwikkeling van adolescenten op de lange termijn te onderzoeken."