Om aan de wereldwijde biodiversiteitsdoelstellingen te voldoen, moeten grote stukken land over de hele wereld worden hersteld naar natuur. Maar de modellen die worden gebruikt om te bepalen welke gebieden geschikt zijn voor natuurbescherming en -herstel houden niet altijd rekening met de behoeften van bewoners die afhankelijk zijn van zulke landschappen.
Systematische aanpak
In het artikel presenteren Venier-Cambron en haar collega-onderzoekers een systematische aanpak voor het identificeren van gebieden waar spanningen kunnen ontstaan tussen doelstellingen op het gebied van natuurbehoud enerzijds en bewoners die die natuur gebruiken voor levensonderhoud anderzijds. Daarnaast bieden ze een methode voor het meten van de uitkomsten van verschillende scenario's voor het gebruik van land.
Verdelig van lasten
Er zijn duidelijke ruimtelijke patronen te zien in gebieden waar spanningen kunnen ontstaan tussen lokale bestaansbehoeften en plannen voor natuurbehoud, met hotspots in tropische gebieden – vooral in Sub-Sahara Afrika en Azië. De resultaten van het onderzoek laten zien dat veel wereldwijde initiatieven voor natuurbehoud onvoldoende rekening houden met een eerlijke verdeling van de lasten. Het is daarom nodig dat deze initiatieven meer aandacht hebben voor bewoners die afhankelijk zijn van de natuurgebieden waar het om gaat.
Niet 'natuur versus ontwikkeling
‘Onze conclusies moeten niet worden geïnterpreteerd als een tegenstelling tussen natuur en ontwikkeling’, zegt Venier-Cambron. ‘Er zou veel schade worden veroorzaakt als de biodiversiteit niet wordt hersteld, juist voor gemeenschappen die voor hun levensonderhoud en welzijn afhankelijk zijn van het ecosysteem en lokale natuurlijke grondstoffen. In plaats daarvan benadrukken we dat het noodzakelijk is rekening te houden met verschillende maatschappelijke behoeften op het gebied van landgebruik in plannen voor natuurbehoud. Dat is noodzakelijk om zowel de sociale als de ecologische resultaten te optimaliseren, en op een rechtvaardige manier te verduurzamen.
PNAS-publicatie
‘Avoiding an unjust transition to sustainability: An equity metric for spatial conservation planning’ is gepubliceerd in PNAS. Venier-Cambron is PhD-kandidaat bij het Instituut voor Milieustudies (IVM). Voor haar huidige onderzoek gebruikt ze verkennende scenariomodellering om strategieën voor landgebruik te identificeren die ons kunnen helpen onze milieudoelen te bereiken, en tegelijkertijd de rechten van kleine boeren en andere gemeenschappen te respecteren.