In de bundel zijn verschillende initiatieven samengebracht uit diverse sectoren. Canoy: “Deze initiatieven delen een gemeenschappelijk doel: het bevorderen van de samenleving in de buurt met een diverse bevolking. Dit omvat jongeren en ouderen, ouderen met en zonder zorgbehoeften en mensen met verschillende opleidingsniveaus. Zorg wordt geboden wanneer nodig, maar het uitgangspunt is hoe mensen wonen en leven als burgers. De focus ligt op het benutten van ieders kracht en mensen helpen elkaar waar mogelijk.”
Canoy stelt dat buurtinitiatieven kunnen leiden tot meer sociale cohesie, betere leefbaarheid en duurzamere oplossingen voor lokale problemen. “De langdurige zorg kampt met veel tekortkomingen: er komen steeds meer ouderen bij die zorg nodig hebben en er zijn steeds minder mensen die hen van hun behoeftes kunnen voorzien. Alle laagdrempelige en eenvoudige vormen van zorg moeten worden opgelost door de buurt, zonder dat overheids- of zorginstanties hierbij betrokken zijn. Denk aan een buurtgenoot die naar de dokter moet maar geen vervoer heeft, of je buurvrouw die iemand nodig heeft die voor haar kookt. Het grote voordeel hiervan is dat je veel meer handjes hebt, omdat zulke klusjes relatief weinig tijd kosten. Veel mensen met een fulltime baan hebben namelijk geen tijd voor vrijwilligerswerk en als je thuis dan toch al aan het koken bent, waarom niet voor je eenzame buurvrouw?”, stelt Canoy.
Volgens Canoy kan de overheid meer doen om buurtinitiatieven te faciliteren en stimuleren. De hoogleraar ziet dat het huidige systeem deze initiatieven in de weg zit. Canoy: “In veel gevallen zijn de barrières tussen de verschillende zorgwetten, zoals de Wet Langdurige Zorg (WLZ), de Zorgverzekeringswet (ZVW) en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), de grootste hindernissen. Dit zorgt voor een situatie waarbij partijen naar elkaar wijzen, op elkaar wachten en van het kastje naar de muur gestuurd worden. Soms spelen ook ruimtelijke ordening en volkshuisvesting een negatieve rol in het proces. Bovendien komt het regelmatig voor dat zorgaanbieders vastlopen in hun eigen regels en denken vanuit de zorg, terwijl langdurige zorg vaak meer gericht is op welzijn dan zorg.”
Het manifest die Canoy afgelopen winter heeft uitgebracht, riep al veel positieve reacties op en is al door veel mensen ondertekend. “Het rare is dat het manifest ontzettend breed gesteund wordt door de samenleving, maar dat er alsnog veel weerstand is. Bij veel maatschappelijke kwesties in de samenleving bestaan politieke en maatschappelijke tegenstellingen, zoals bij het klimaat- of migratiebeleid. Maar bij dit manifest zijn er geen tegenstellingen, iedereen is het erover eens welke kant we op moeten. Dat is één van de redenen waarom ik het manifest en vervolgens de bundel heb geschreven, om deze weerstand weg te nemen. Buurtinitiatieven en lokale gemeenschappen worden steeds belangrijker in een tijd waarin er meer behoefte is aan sociale verbinding en duurzame oplossingen. Het is daarom essentieel dat de overheid meer ruimte biedt aan deze initiatieven.”, concludeert Canoy.