Sorry! The information you are looking for is only available in Dutch.
Deze opleiding is opgeslagen in Mijn Studiekeuze.
Er is iets fout gegaan bij het uitvoeren van het verzoek.
Er is iets fout gegaan bij het uitvoeren van het verzoek.

Een zoektocht naar zinvolle integratie: 10 jaar vluchtelingenopvang in Nederland

13 maart 2023
Ondanks de middelen en tijd die aan opvang en integratie worden besteed, moet er nog veel gedaan worden om vluchtelingen de juiste soort kansen te bieden om echt deel uit te maken van de Nederlandse samenleving. Dit blijkt uit het onderzoek van organisatiewetenschapper Robert Larruina naar de ontvangst en integratie van vluchtelingen in Nederland.

Het doel van dit onderzoek is om meer inzicht te geven in welke sociale en politieke uitdagingen men tegenkomt in de zoektocht naar zinvolle integratie van vluchtelingen, en wat er nodig is om die uitdagingen te overwinnen. Zinvolle integratie is integratie die aansluit bij de leefwereld van de vluchteling. Larruina gebruikt in zijn onderzoek de term ‘begrenzing’ als het gaat om de subtiele vormen van uitsluiting die vluchtelingen ervan weerhouden een bevredigend leven te leiden in Nederland. Uit zijn onderzoek blijkt dat er veel middelen en tijd in integratie wordt gestoken, maar dat er nog veel moet gebeuren om vluchtelingen echt deel te maken van de Nederlandse samenleving.

Larruina heeft het werk en de interacties van het maatschappelijk middenveld, vrijwilligers, overheidsorganisaties en vluchtelingen tussen 2011 en 2021 bestudeerd. Larruina: “Tussen 2011 en 2021 bleef de opvang en integratie van vluchtelingen een proces met veel opeenvolgende stappen, waarbij de volgende stap pas gezet kan worden als de vorige afgesloten is. Dit vertraagt de zinvolle integratie van de vluchteling, om hun leven weer op gang te krijgen, hun dromen na te jagen, en Nederland tot hun thuis te maken.”

In zijn proefschrift onderscheidt Larruina zichtbare en onzichtbare begrenzingen, of barrières, voor vluchtelingen. “Huisvesting in asielzoekerscentra, bureaucratische asielprocedures en langdurige integratietrajecten creëren zichtbare grenzen. Door onzichtbare grenzen worden vluchtelingen afgeschilderd met stereotiepe en onveranderlijke kenmerken. In dit geval worden vluchtelingen dan gedefinieerd als een probleem: hulpeloos, gelukszoeker, lusteloos en ongeschikt voor de Nederlandse en Europese samenleving.” Hierdoor zitten vluchtelingen gevangen in één beeld dat over hen bestaat, een beeld waarbij vluchtelingen worden gezien als probleem dat hulp en toezicht nodig heeft.

Met dit onderzoek wil Larruina bijdragen aan een vollediger beeld van vluchtelingen en hun ervaringen voor overheden, maatschappelijke organisaties en vrijwilligers, waarbij opvang en integratie gezien wordt als onderdeel van de reis van de vluchteling.