Operationeel ad-hoc contact tussen politie en bijvoorbeeld particuliere recherche, komt vaker voor dan langdurige en gestructureerde samenwerking. Hierbij is sprake van een bijzondere vorm van ‘living apart together’ van publieke en private actoren: vaak gaat het om gescheiden werelden en publiek-privaat contact blijft veelal op het niveau van informatieoverdracht. Als er wel wordt samengewerkt is er geen sprake van gelijkwaardig partnerschap en bepaalt het strafrecht in sterke mate de rolverhoudingen.
Contact alleen bij specifieke zaak
Interne financieel economische criminaliteit bij bedrijven wordt niet alleen binnen een strafrechtelijk kader onderzocht, maar ook regelmatig via (professioneel) particulier onderzoek door interne onderzoeks- of veiligheidsafdelingen van grote organisaties, particuliere onderzoeksbureaus, forensische accountants en advocaten(kantoren). De VU-criminologen concluderen dat publiek-private contacten (ook zonder dat sprake is van samenwerking) waardevol kunnen zijn, maar in de praktijk nog de nodige uitdagingen kennen. Zoals uit dit onderzoek naar voren komt, hoeft publiek-privaat contact niet noodzakelijkerwijs de vorm aan te nemen van een structurele samenwerking om door betrokkenen te worden opgevat als waardevol en wordt samenwerking ook niet gezien als een noodzakelijke stap. Een te nauwe focus op structurele vormen van samenwerking mist deze alternatieve vormen van zinvol publiek-private contact.
Het gebruik van de wettelijk geregelde mogelijkheden tot informatie-uitwisseling leidt in de praktijk tot frustratie bij zowel particuliere onderzoekers als politie en justitie. Hoewel zij beperkt zijn in hun in te zetten onderzoeksmethoden, weten particuliere onderzoekers vaak veel informatie te achterhalen. Politie en justitie zijn over het algemeen niet op de hoogte van eventueel genomen maatregelen door bedrijven, bijvoorbeeld als er geen aangifte wordt gedaan. De juridische context waarbinnen samen wordt gewerkt legt beperkingen op (denk aan hoeveel informatie er kan worden gedeeld, welke informatie kan worden gedeeld, in hoeverre er een rolverdeling kan ontstaan tussen publieke en private actoren), maar er zijn wel wat mogelijkheden om informatie te delen vanuit de strafrechtelijke keten richting private actoren. Deze samenwerking en informatie-uitwisseling vindt echter maar beperkt plaats. Informatie stroomt hoofdzakelijk van de private sector naar het strafrechtelijk systeem en veel minder andersom.
Samenwerking bij interne financieel-economische criminaliteit
De VU-criminologen geven inzicht in de operationele samenwerking of informatieoverdracht tussen politie en particuliere onderzoekers op het gebied van interne financieel-economische criminaliteit. Zij onderzochten in welke juridische context de samenwerking plaatsvindt met aandacht voor de bevorderende en belemmerende factoren in de samenwerking. Zij hielden semigestructureerde interviews met dertig respondenten en analyseerden zeven afgeronde strafrechtelijke onderzoeken naar interne financieel-economische criminaliteit waarbij ook sprake was van een particulier onderzoek.
Het volledige onderzoek is hier te downloaden.
Op basis van het rapport heeft Politie en Wetenschap ook een magazine uitgebracht.