De wetenschappers, verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam, Uppsala University, University of Manchester en University of Reading publiceerden hun bevindingen onlangs in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Sustainability.
Sociaal-economische ongelijkheid
Droogte is een chronisch probleem dat ook Europa en Nederland de laatste jaren sterk teistert. Uit verschillende wetenschappelijke studies is gebleken dat de toename van de uitstoot van broeikasgassen door onder meer het gebruik van fossiele brandstoffen en ontbossing een aanzienlijke invloed heeft gehad op de klimaatverandering. Klimaatverandering wordt beschouwd als de belangrijkste oorzaak die de beschikbaarheid van watervoorraden bedreigt. In wetenschappelijke studies wordt echter geen rekening gehouden met de sleutelrol die sociaal-economische ongelijkheid speelt bij stedelijke watercrises.
Hoogste inkomens verbruiken het meest
Een van de auteurs van de publicatie, Maurizio Mazzoleni van VU Amsterdam, legt uit: "Uit de resultaten van ons model blijkt dat bevoorrechte sociale groepen minder dan 14 procent van de huishoudens in de stad uitmaken, maar wel 51 procent van het water verbruiken voor "niet essentiële doeleinden", zoals de irrigatie van tuinen, het vullen van zwembaden en andere toepassingen. Anderzijds vormen de sociale klassen met de laagste inkomens 62 procent van het totaal en verbruiken zij slechts 27 procent van de watervoorraad voor essentiële activiteiten zoals wassen en drinken. De grotere economische beschikbaarheid van bevoorrechte groepen stelt hen in staat de verminderde beschikbaarheid van openbaar water op te vangen door water te gebruiken van privé-waterbronnen, zoals systemen voor het opvangen van regenwater of putten bij de woning, waarmee ze het niveau van waterzekerheid na een droogte verhogen."
Natuurrampen zien als socio-milieuprobleem
Het is essentieel om de beschikbare watervoorraden in stand te houden door de levensstijl van de meer bevoorrechte klassen te veranderen, het gebruik van water voor diensten te beperken en het inkomen en de watervoorraden eerlijker te verdelen. Mazzoleni: "Helaas staan deze strategieën in contrast met het heersende politiek-economische systeem, dat gebaseerd is op de buitensporige exploitatie van natuurlijke hulpbronnen en op de uitsluiting, segregatie en marginalisatie van de achtergestelde klassen. Daarom moeten politici en beleidsmakers natuurrampen beschouwen als een socio-milieuprobleem en hervormingen voorstellen om de ongelijke waterconsumptie aan te pakken."